imamın manken kızı

emine şenlikoğlu kitabı.

ironi için yazılmış olsa anca bu kadar komik ve bir yandan dine saygısızlık olarak yorumlanabilirdi. işin kötüsü, bir hidayet romanı olarak yazılmış. açık olan her kadın hayat kadını*, başını örten her kadın doğru yolu bulmuş, televizyon kadınların aklını çelmek için icat edilmiş şeytan kutusu, eşcinsel her erkeğin ‘ayol’ dediği, kızının mini etek giymesinin onun gebermesinden(!) daha kötü olduğu, genç kadın ve erkeklerin bir arada olduğu ortamlarda mutlaka madde ve alkol olduğu, yalnız olan her kadına bir pezevengin dadandığını, başı açık her kadının kapalı bir kadın görünce uzaylı görmüş gibi sorular sorduğunu falan vurgulayan bir kâğıt topluluğu. yazık kafalara. bir kesim bu kitaplarla büyüdü. bir kesimin gençleri başı açık kadın gördüğünde istediğini yapabileceğini, istediği hakareti edebileceğini düşünerek büyüdü. bize öğretilen hoşgörü dini nerede, bu sözde hidayet romanları nerede..

yıllar önce okuduğum emine şenlikoğlu kitabı olup babası imam olan bir kızın özgür olmak istemesini ahlaksızlık olarak nitelendirmiştir.

televizyona bakmak, istediğini giymek, istediğin saatte dışarda olmak, sevgili olmak, başörtü takmamak gibi etkenleri dinden çıkma ve yozlaşma emâreleri olarak dikte etmiştir.
muhafazakârlığı ve müslümanlığı ise kadın bedeni üzerinden anlatması tam bir skandal ve fiyasko olabilir.