insan hayatı boyunca ne uğruna yaşar sorusu

insan hayatının anlamı üzerine düşünmek, aslında büyük bir felsefi yolculuğa çıkmak gibidir. kimi insanlar yaşamın anlamını sevdiklerine hizmet etmekte bulurken, kimileri bilgiye ulaşmak, keşfetmek veya sanat eserleri yaratmak gibi daha soyut kavramlarda bulabilir. sonuçta, yaşamın anlamı kişisel deneyimlerimize, değerlerimize ve inançlarımıza göre şekillenir.

her şey bir yudum sevgi için.

bir kuakın davranışını çözebilmek için yaşıyor olabilirim*

valla.. planım şöyle.

fethiye'deyim. bahçe katı 1+1'imden çıkıyorum. akşam üstü. güneş henüz kaybolmamış ama sahil kenarına vardığımda 2 bira içecek kadar bir zaman tanıyor güneş bana. sahile varmadan önce en yakın tekelden alıyorum nevalemi. selam bilmem ne abicim diyorum. nasılsın diyorum ayaküstü. sohbeti kısa tutup, içeceklerimi alıp, çıkıyorum.

siyah gözlük takıyorum. saçlarım yapılı. kolları katlı ince gömlek ve ince kumaş pantuş. açık kahverengi. krem de olabilir. bilmem artık.

sandalyemi kuruyorum kordona. güneşin batmasına 2 bira var hala. 3. birama gelince gözlüğümü çıkarıyorum. iki elimi başımın arkasına dayayıp, gökyüzüne bakarak, gülümsüyorum. kulağıma dolan dalga sesi, sahilden çıkmak istemeyen çocuk gülüşmeleri. süt mısırıığğğ diye bağıran dayılar. seksi turistlerin lisanları. vb

işte hayalim bu.

insanına göre değişir.

bu birden fazla şeydir çoğu kez. ve çoğumuz sıradan yaşamlarımızı klişe bir takım üstün değerlere adadığımıza inanarak ve söyleyerek, farkında olmaksızın aslında kendimizi yüceleme davranışı gösteririz. adanmış bir yaşam, uğruna yaşamak; dile getiriliş sıklığında olmaz asla.. o kadar kahraman yoktur gerçek hayatta..(ancak sokaklar, kafeler, masalar onur, şeref, insanlık uğruna adanmışlık nutuklarıyla inler, kişi sayısınca kahramanla doludur ortalık.)

"insan olduğu için, yaşar."

türkler eskiden para kazanmak ve başka insanları kazıklamak için yaşarlardı, şimdi sefiller listelerine düştüler, kazıklayacak kimse kalmadı, artık gece 1 de ucuz kıyma kuyruğuna girmek için yaşıyolar.

bir süre önce sadece gayem iyi bir insan olabilmek adınaydı, yani halen aslında biraz biraz gayem iyi bir insan olmaya dair. biraz daha toplum normlarına uygun yaşamak hali vardı. daha toplumdan kopmayan yaşantım.

sonra bu düşüncem kaydı, toplum yargısı ile, toplum normları ile ilgilenmeyi bıraktım. mümkün oldukça kendi düşüncelerim doğrultusunda yaşamayı çabalıyorum, kendi zevklerimi "toplum normuna" uygun olsun yahut olmasın gerçekleştiriyorum. böyle daha mı mutluyum bilinmez, tamam evet büyük ölçüde kendi istediğim gibiyim, ama tamamen kendi isteğin doğrultusunda yaşamak da mutluluk ile eş bir durum değil.

bu durum bazen daha bir yorucu oluyor, çünkü sürekli insanlar hep bir anlamsız buluyor, anlamamaya çalışıyor. yoruyorlar yani, ha bazen kendi kendimi de yoruyorum o da işin ayrı boyutu.

sonuç olarak tanımı sonlandırmak gerekirse, kendi zevklerim, mutluluğum, arzularım için çabalıyorum bu hayatta.

saygılarımla.

ne iyi,hayırlı,doğru,dürüst,güvenilir insan/dı cümlesi için yaşamalı insan hayatı boyunca.

mutluluğa fakat ne var ki her elde edişinin ertesinde istediği mutluluğu yakalayamaz .insanoğlu doyumsuzdur.

hayatta kalmak için. evet.

insandan insana değişir ama değişmeyen şey ise; insan ne uğruna yaşıyorsa, ondan imtihan ediliyor ve onun uğruna da ölüyor..

toplum tarafından dayatılan belirli kuralları gerçekleştirirken kendi hayallerini de hayata dökme uğruna yaşar diyebiliriz, bazen de bu hayaller gerçekleştirilemez ya da hayal kurmaktan vazgeçilir, şartlar el vermiyor olabilir ama geneli itibariyle çoğumuza dayatılmış bit basmakalıp hayat tarzı var ve bu konuda kendi boynuna vurulan zinciri kırabilen kendini kurtarıyor.

henüz bilmiyorum ama şu an gerçekleşir mi, gerçekleşmez mi tam olarak emin olamadığım hayallerim var. gerçekleşmezse de mutlu olmanın bir yolu bulunur, kendimi hayallerime adamıyorum ama gerçekleşirse de show olur yani. onun dışında geleceğe dair bir heyecanım var. tabii ki yanında kaygı da var ama heyecan bastırıyor kaygılarımı. ne olacağını bilmemek o kadar güzel bir şey ki aslında. gelecekte her şey olmuş olabilir. zaman aslında anda olduğu için, gelecek de yaşanmış ve bitmiş oluyor tabii. ben sadece soner sarıkabadayı'nın kutsal toprak klibindeki gibi anın içine giriyorum. yani her şey olmuş olabilir, belki çocuğum vardır? düşünmesi bile garip. belki aşığımdır? belki siyasete falan atılmışımdır, çok komik olurdu çünkü hiç benlik değil. ölmüş olabilirim, hastalanmış olabilirim, bir uzvumu kaybetmiş olabilirim. dövme sanatçısı(dövmelerden nefret ederim) falan olduğum bir gerçeklik bile olabilir geleceğimde yani bilemiyorum ve bu bilememe hali beni uğraş halinde tutuyor. iyi ki bilemiyorum geleceği.

sürekli sorgulamayla geçen bir ömür

bir hiç uğruna yaşar. bomboş saçma ve her şeyin bittiği b.m.b.k bir hayat için niye yırtınıyor insanlık anlamıyorum. size bir haberim var, öleceksiniz. uğraşmayın mal mal şeyler uğruna.

biyolojik: hayatta kalıp üremek için.
psikolojik: senin için hayatın anlamı, amacın - kariyer, sevgi, seks, başarı, popülerlik, zenginlik, güç vb. gibi - neyse onun için.

mutluluğu bulmak için.

insan ne uğruna yaşar bilemem; kimi aşk, kimi para, kimi kariyer, kimi çocuklarından bahseder ama sayın lev tolstoy, 1885 yılında yazdığı insan ne ile yaşar adlı kısa öykülerden oluşan kitabında duruma biraz olsun açıklık getirmiştir.