insan ilişkilerinde sık yapılan hatalar

active listening yapmamaktır.

güvenmek en sık yapılan hatadır.

şüphesiz, en bilineni iletişimsizliktir.

çoğunlukla iletişim kurmak yerine kaçmayı, trip atmayı, sessizce ortadan yok olmayı tercih ediyoruz; çünkü bu yüzleşmekten daha kolayımıza geliyor. "şu sözün beni kırdı" veya "bu davranışın beni üzdü, neden böyle yaptın?", "bu sorunumuzu nasıl çözebiliriz?" gibi şeyler yok. bazen sadece karşımızdakine, "bugün böyleyim ama lütfen kişisel algılama, seninle ilgili değil" demek bile yeterli olabiliyor.

kimse kimseye olumlu, yapıcı hiçbir adım atmıyor; kimse adım atmıyor. kıymet hiç vermiyoruz zaten, özen göstermiyoruz.

arkadaş olsun, sevgili olsun her ikili ilişkide gerçekten hasret duyuyorum ben böyle açıkça konuşup anlaşabileceğim insanlara. bulduklarımızla da birbirimizi kaybetmiyoruz çünkü varsa bir sorun bunu konuşup o yol ayrımına hiç gelmeden çözebiliyoruz.

ben tüm insan ilişkilerimde karşımdaki bana bir ile geliyorsa onu onla çarparak veriyorum ama elbette ki bu sanırım iyilik, güzellik olarak adlandırılamaz bundan muhakkak ki çıkarım olmalı ki sık sık bunu yapıp sonra karşılığını elbette ki alamayıp boğuluyorum bir nedenim olmalı hala bu motivasyonla devam etmek için. artık anlar değil mi insan? anlar ve durur ama yok o bende yok. illa devam edeceğim buna... kiminle yakın bir bağ kurmaya çalışsam ilk düşüncem onu kaybetmek oluyor... onu kaybetmemeliyim ama neden?