insan sevdiği vücudu karalamaz

bir susan sontag cümlesidir.

ve yanlıştır. susan sontag, roland barthes’in okur sınıflamasına karşı yaptığı yorumunda kullanıyor bu cümleyi.

roland barthes okuyucuları ikiye ayırıyor; kitapları okurken altını çizenler ve çizmeyeler. ve kendini de ikinci gruba yani kitabın altını çizenler grubuna dahil ediyor ve susan sontag da buna karşı çıkıyor.

halbuki bence roland barthes haklı. kitapların altı çizilir. çizilmelidir. insanın sevdiği vücudu karalamamasına dair benzetme çok yüzeysel bence. insan sevdiği vücuda bakmakla yetinmez çünkü.

öncelikle görmek ister en derinine kadar. sonra dokunmak ister. parmak uçlarıyla da olsa. sonra aklından hiç çıkmasın diye bazı yerlere izlerini bırakmak ister. önemli gördüğü yerlerin üzerinden bir kez daha geçmek için. en heyecan duyduğu yerlere farklı renklerle notlar düşer. rengarenk olur. sevilen bedenler bu dokunmalar sonunda gün ışığı düştüğünde anlaşılacağı üzere savaştan çıkmış gibi olur. olsundur. bazı savaşların yaraları da güzeldir. tekrar dönüp bakınca en çok o izlersen anlarız o vücudu ne çok sevdiğimizi.

kitapların altını çizin. hem de hiç çekinmeden, hunharca. sevdiğiniz her cümleye kendi izinizi bırakın. dionysos ve demeter aşkına!

sevdiğim kadının poposuna adımı yazıp memelerine resim çizemeyeceksem neye yarar öyle sevgi.

fi tarihinde biri "insan, su içtiği kuyuya taş atmamalı." demişti, onu hatırladım. *

ellemeden dokunan insanların samimiyetine inanmayınız. cânım gözüme kalem sürmeye çekinmemişim, kitaptan helallik mi isteyeyim? öyle bir cızzıktırırım ki döner döner okursun.

çünkü beyaza boyar dewlet by_platon

bir tür kitapla diyaloga girmektir. önemsediğiniz, katıldığınız düşünce ya da bölümleri (veya aksi nedenle) işaretler, çizer, belirginleştirirsiniz. ne kadar çoksa sizden izler kitapta, o kadar çok ilgilenmişsinizdir. doğru mudur, yapılmalı mıdır tartışılır. ama kitaplara dokunulmazlık yükleyip kutsamakta yanlış. kitabın vücut ve anlam bütünlüğünü bozmayan, tahrip etmeyen kişisel dokunuşlardır. terkedilse iyi olur, sizden sonra okuyacakları koşullamamış olursunuz. o seçmeler kitapta var evet ama izler size ait unutmayın. başkaları da başka bölümleri işaretleyecek. kitaplar okuyanlarının başkalarıyla iletişim araçları deği ki, kendi bütünlük ve kimlikleri var.
özetle..size kalmış tercihler, davranışlar.. yeter ki okuyanlardan olun..gerisi kolay bence..