insan sevmeyince

insan sevmeyince, insan olmaz.

okuyunca hemen zihnimde devamı gelen söylemdir.

insan sevmeyince* eve gelir. gider aktarlara bakar. yarasına biraz uzaklık basar. küçük dükkanlarda uzun konuşur. bin çeşit önlem geliştirir. gökyüzü çoktan inmiştir yere. zamansızdır. seslerden üşür. insan sevmezse mezarını küçük düşürür.

şükrü erbaş'ın nefis cümleleridir.

bir sevgi kırıntısının dahi barındıracağı her şeyi reddeder. sanki sevmek değil de sevmemek bir eylemmiş gibi düşer peşine. hâlbuki bir şeyi, bir insanı, bir evi ya da bir şehri sevmemek yalnızca sevmemektir.

insan dediğimiz, ki bu zaman zaman ben olurum, öylece bırakıp yoluna bakmayı sevmez. kötü bir iz bırakmaktan övünç duyar. sevmemenin hıncını sevilmeyenden çıkarır. sanki bir kabahatmiş gibi.

kini, nefreti de hep bunlar besler. hiçbir şeyi kendi hâline bırakamıyor oluşumuz. kötü bağları koparıp atamayışımız.

insan sevmeyince, sevgisizliğin yükünden çok daha fazlasını yüklemek istiyor.

ters şarkı evet.

aşk karşılı hı hı hıkk görünce
hayat olur bir ödül
ölümühüüüü hiçe saymazmış
insan sevmeyince eee eee eee eee eehehhhee.

nağmeleri benzetmeye çalıştım.