insanı yavaş yavaş öldüren şeyler

fazla düşünmek.

asla sona ermeyen bir kısır döngü içinde daireler çizerken yaşam hücrelerinizi kafanızın içindekilere yem edersiniz.

saniyeler. ve hatta saliseler. sessiz sessiz öldürürler ömrümüzü.

düşünce ve belirsizlik. belirsizliği düşünmek daha yavaş öldürüyor.

kendini eleştirmek. arada yapıldığında seni geliştirir ama ucunu kaçırırsan da harakiri etkisi yaratır adeta. sürekli içinden bir sesin yaptığın her şeyi eleştirmesi yavaş yavaş öldürüyor benliğini.

oksijen.

sigara.

basur. ayy pardon pardon hemeroid.

zaman. saniye saniye yaşatarak öldürüyor.

eksilmek. bir bir kaybetmek. dünyayla bağlantısını koparıyor insanın. nefes alan ölülerin gezmesi durumu.

şüphedir.

sürekli aynı yerden bakmak.

takıntı. bunu o kadar net söyleyebilirim ki. takıntı öyle bir şeydir ki, beynindeki sesler asla susmaz ve sana ne yapman gerektiğini söyler; bunu yap şunu yap, bunu değiştir, şunu temizle. asla rahat hissedemezsin ve kendini hep bir şeyler yolunda gitmiyormuş gibi hissedersin sürekli bir ses size "yanlış yapıyorsun" der. sen kalkıp beyninin sana emrettiği şeyi yaparsın ve bu tutsaklık seni yavaş yavaş öldürüyordur. yavaş yavaş ölüyorum, hissediyorum.

tecrübe konuşuyor, kibir.

psikolojik siddete maruz kalmakla, manipule edilmekle, umutlarin hayallerin elinden alinmasiyla mumkun olan durumdur...psikolojik siddete maruz kalanlar bilir, darp edilmis gibi hissedersin ama karsi tarafi elle tutulur bir sekilde suclayamazsin da. ozellikle narsist kisiler, cok buyuk ustalikla yapar ve gun sonunda kisiye kendini bile sorgulatir. en hakli davanizda "acaba gercekten ben miyim yanlis olan?" dedirtirler mutlaka. siddetsiz siddet diyoruz biz bu duruma kisaca. insanin ruhunu bedeninden yavas yavas ceker, o yuzden cok can acitir. olum gibi bir sey olur ama olunmez, yasamak denilen sey de olur ama insan nefes aldigini da hissetmez, oyle bir arafta kalmaktir iste...

bu konuya yazabileceğim tek şey şüphe .

kazanma hırsı. fazlası insanı ipe götürür.

toksik ilişkileri, alışkanlıkları bırakamamak. yalnız kalırım korkusuyla hayatınızdan çıkaramadığınız kötü insanlar, sizinle alakası olmayan biriktirdiğiniz tüm o saçmalıklar yığını ince ince kesiyor bileklerinizi. söylemek istediklerini söylemeyip gece başını yastığa koyduğuna seni uyutmayan tüm o kelimeler sonumuzu getiriyor.

sinir, kalp,akıl,acı. insan aşık olur acısını çeker. sevdiğini başkasıyla görür sinirlenir, yarası deşilir. kalbine laf geçiremez çıldırır. aklını susturamaz ve böylece kendini öldürür.

kalp kırığı ve acıları içine atmak. ruhunu çürütüyor insanın..

gece baş yastığa koyulduğunda sabaha kadar iç monolog yapıp uykusuz kalması sonucudur.