insanın arayıştan ibaret olması

sürekli bir şeyleri arar. sözlükte karı kız. hayatta mutluluk. kimseye de kolay kolay düşmüyor aradıkları. hep bir çaba. nolurdu yani meyvenin içindeki kurt gibi aradığımız şeyler hazır bir şekilde verilseydi. yok illa karette karette.

adam paypal ı kuruyor
sonra satıyor falan
o para adamın torununu torunun torununa yeter
ama durmuyor
araba firması satın alıyor arabalar üretiyor
yine durmuyor
roket yapayım diyor
yine durmuyor
kablosuz internette yapayım, uydu yollayım diyor.
yine yetmiyor jony dep in karısı var ona bi çakayım diyor
yani
bitmiyor.
bitse sıkıcı olur.

ama aradığımız her şey verilseydi bu sefer aradığımız şeylerin kapsamı büyüyecekti. "bu aradığımız her şeyi veren kişi kim" diye arayacaktık bu sefer. insanın arayıştan ibaret olmasının insana amaç katabileceğine inanıyorum. bence buradaki en büyük sorun kişinin arayışta olması değil, kişinin kaybolmamış şeyleri aramaya çalışmasıdır.

"en zor şey karanlık bir odada kara kediyi aramaktır. özellikle odada kedi yoksa"
diyerek doğru bir noktaya parmak basmış konfüçyüs hocam.

doğrudur.
yaşlılığı da direncini kayıp ettiğinde genç çağlarını ,genç çağlarında omuzlarına vurulan sorumluluk silesinden bıkmışken çocukluğunu arar durur halbuki hiç bir zaman yaşının değerinin bilemeden bu arayışını ölümle taçlandırır.