insanın aslında hiçbir şeyin sahibi olmaması

insanın sahip olduğu her şeyde ya emanetçi yada kiracı olmasıdır.
benim dediğin her şey, geçici olarak senin kalabilir, buna kendi bedenin de dahildir.
düşündükçe insanı fikirsel bir anafora iter, ancak bu günü yaşa, şimdilik yarını unut diyerek işin içinden çıkılabilir.

benim emanetler kimdeyse çıkarsın versin.