insanın hedefi olmayınca başarısızlık diye bir şeyin de olmaması

katılmadığın yarışı kaybetmezsin misali, önüne küçüklü büyüklü hedefler koymayan aydınlanmış bireyin basaramama hissini deneyimlemeyisi.

hedeflerimiz, hayallerimiz ve umutlarımız bizi biz yapan; gerçekten yaşadığımızı hissettiren şeylerdir. diğer türlü "ben ne yapıyorum? ne işe yarıyorum? insanlara, yakınlarıma ne faydam dokunuyor?" sorularıyla yalnız kalmaz mıyız? boş bir kabuktan ne farkımız kalır? yaşamımızın ne anlamı kalır? peki mutlu olabilir miyiz? çünkü benim mutluğum, bir kişi bile olsa onun yüzünde ufak da olsa bir tebessüm oluşturabilmektir. bu yüzden şu kısa yaşamımızda en az bir insanın kalbine dokunarak bizi hatırlayacak bir kişi bırakmalıyız arkamızda. aksi olursa yaşamımız boyunca bir hayaletten ne farkımız kalır ki?

bir hedefin veya hayalin olmadıktan sonra yaşamış sayılır mısın ondan emin değilim. buna yaşamak değil de hayatta kalmak denir gibime geldi. sonuçta bir hedefin olur ve ona ulaşarak mutlu veya ulaşamayarak mutsuz olursun. aslında hayat önümüzde koyduğumuz minik hedeflerden oluşan bir bütün değil midir? hiçbir hedefin olmazsa mutlu olacağın bir hayatında olmaz, olduğun yerde sekip durursun. zaten benim mutlu bir hayatım var diyebilirsin ama tahminimce mutsuz bir yaşamın vardır çünkü başarısızlıktan kaçmak isteyen birisinin mutlu bir hayat yaşamadığını tahmin edebiliyorum. o yüzden mutlu olmak istiyorsan, mutlu olabileceğin bir hayatı kendine hedef koyman gerekir.

saçma olduğu kadar doğru tespit. beklentiler düşünce mutluluk çoğalıyor sanki.

bir realite.

hedefsizliğe değer katmayı planlayan yersiz düşünce.

insanın hedefi olmayınca birçok kişinin başarı olarak gördüğü şeyleri dahi küçümsemesine zira kendi için bir üst sınır değer belirlememesi nedeniyle başarısız hissedip özgüven eksikliğine sebep olmasıyla sonuçlanır.

o kadar emek veriyorsunuz, bir noktaya geliyorsunuz. ve bir bakıyorsunuz ki sanki hiçbir şey yapamamışsınız veya kendi istediğiniz hiçbir şeye dair kırıntı yok elinizde. bu başarısızlık deseniz değil, başarı deseniz de gönlünüz razı değil.

hedefsiz kalacağınıza boş duvar seyredin daha iyi. şayet ben yolunu bilseydim hayatımdan bu kadar seneyi çalmamış, bir dönemi bu kadar travmatik geçirmemiş olurdum. demek ki bulan buluyor ebeveyni çıktı içimden şu an.

hayatta bir şeyi hedeflemeden yaşayabilmek bir başarı dersem, başarısızlık ortadan kalkacak. yok hayır hedef bulamamak zaten bir başarısızlık desem başarısızlık var olmuş olacak. bilemedim. hedefin olmaması ya başarı ya da başarısızlık ama birbirini sıfırlayan bir şey göremedim. sarhoş da değilim de niye böyle bir enrty oldu ki bu.

oha hiç böyle düşünmemiştim. bu ne biliyor musunuz? başarısızlığın bugı. tebrik ediyorum başlığı açan yazarı zekasından ötürü.
hayran kaldım.

hedef bir yerde yaşamak için bir neden veriyor, bir mana veriyor . öteki türlü biraz boş yaşamış oluruz ve yaşamadığımız başarısızlığın da bir anlamı kalmaz . ise yaramaktan tut anlam arayışına kadar hedef hepsiyle bir miktar ilgilidir .