insanın insan sevmemesi

düşünüyorum da ne çok ayrıştırıcı başlık var özellikle cinsiyetci yaklaşımlar bu durum herhangi biri olarak beni geriyor. mesela insan olmanın bu kadar zorlaşması hakkında kimse birşeyler yazmıyor. bu başlıkları saçma buluyorum çünkü arayış içinde olan insanların açtığı başlıklar gibi ve bu arayış bilmek veya düşünce paylaşmak üzerine değil.

öncelikle insan da bir hayvan türüdür. antroposantrizmi ne kadar sakıncalı buluyorsam, mizantropiyi de o kadar buluyorum. sağlıklı bir psikolojide ve akıl yapısında olan hiç kimse bu yollara girmez bence. antroposantrizmde bencilce bir aptallığın (veya aptalca bir bencilliğin), mizantropide de grandiyöz hezeyanların ve narsistliğin büyük rol oynadığı kanısındayım. gene de mizantropların esas zararları kendilerinedir. antroposantristler dünyayı mahvetmiş ve halen etmektedirler.

(bkz: ben)
çünkü niye seveyim.

iki yüzlü, saçma sapan, sürekli kendini en iyi en düşünceli en temiz kalpli sanan ama illa birilerinin hayatına kötü bir şekilde dokunmuş, dünyanın varlığında bir noktadan farkımız olmayan, belki noktadan çok daha zararlı olmamız fark sayılabilir, canlılarız. neden seveyim fazlasını, anlamıyorum. ek olarak insan sevmiyorum demek hepsi ölsün kimseyi istemiyorum demek değil. fazla insan istemiyorum, çevremde yeterince insan tutuyorum demek.

tanımadığım her insanı, insan olarak seviyorum. tanıdıkça insan sevgimi öldürüyorlar oysa ki

günümüzün klişesi. kimse kimseyi gerçekten sevmiyor, her yer vıcık vıcık sahtelik yapmacıklık! ölürüm sana diyenler usain bolt'dan daha hızlı yok oluyorlar hayatınızdan. insanın gerçekten sevebileceği yegane insan yine kendisidir, ayık olun! ha nasıl derseniz onu ben de bilmiyorum.(bkz: swh)

bazılarını sevmiyorum. sevmek mecburiyetinde de değilim, ceren özdemir'in katilini sevmemek benden bir şey götürmez.

her insan sevilmeyi hak etmiyor bazen.
sırf insan doğdu diye sevmek zorunda değiliz sanırım.