insanın yalnız olması

yalnızlık göreceli kavramlardır. etrafınızda yüzlerce, binlerce insanı olabilir ama siz kendinizi yalnız hissettiğiniz de onlar bir anda yok olmuş oluyor, yanınızda bulunmaların size bir faydası olmuyor. bu insanlar yüreğinize dokunamıyorsa, düşüncelerinizi anlamıyorsa, içinde olduğunuz psikolojiye hakim değillerse, kusura bakmayın yanınızda bulunan anlamsız kalabalıktan başka bir şey değillerdir. yani yalnız olmak ruhsal bir histir, maddesel değildir. sosyal canlılar olarak mecbur, hayatın devamlılığı için aramızda küçük bir çıkar bağına bağlı olarak insanlarla iletişim halinde olmaya devam edip, yaşamaya devam ediyoruz. sırf düzen yürürlüğünü kaybetmesin diye acımasızca ruhumuz aç bırakıyoruz, bu sadece benim için geçerli hepimiz için geçerlidir, bir çoğumuz da böyleyiz. acımasız bir dünyanın içine hapsolduk. her olumsuzluğu tabi ki şartlar uygunsa artıya çevirmekte bizim elimizde. bu zinciri yüreğimize vurmak yerine kırmayı da denemeliyiz. yeter ki isteyelim, yeter ki kendimizin ve inancımızın farkında olalım. buradaki inanç dinsel değil içinizdeki yani ruhunuzdan gelen inanç. kendinizi ruhsal olarak ayakta tutarsanız, gün gelecek sırtını dönen mutluluk, yüzünü size de dönecektir. ne yaparsak, kendimize yaparız. mutlu olmak istersek, bunu başarabiliriz. aslında engeller yoktur, engelleri biz var ediyoruz.

birde yapılan ihanetler insanı ister istemez yalnızlığa itiyor bide burdan bakmak lazım

kalabalık ve boş bir çevreden daha iyi olan durum.

(bkz: insanın yalnız olması) kazık yiyecek insanlara denk gelme olasığını ortadan kaldırdığı için, hep tercih edeceğim sosyal yaşam türüdür.

kalabalıkken çok sarsıldık, yalnızken en azından ayakta durabiliyoruz.

en kötüsü de birçok dostun varken bi şekilde kendini yalnız hissetmektir.
harika arkadaşların vardır bilirsin, ailen de yanındadır. ancak yine de eksik bir şeylerin olduğu hissi senin canını yakar

sana bir hayrı bile dokunmayacak milyonlar olsa yanında ne farkeder ?
yalnızlık bir lükstür, bunu iyi bir şekilde yaşayabiline ama.

ben de öyle düşünürdüm ama değilmiş, başına bir felaket geldiğinde ülkenin dört bir yanındaki insanlar seni merak edebilir, mahlasını büyük harfle yazıp senin için çabalayabilir, gözlerini yaşartabilirmiş kaç kilometre uzaktan.


insan yalnız değilmiş. sadece öyle sanırmış...

şu an o kadar yalnızım ki. çok isterdim beni sevdiğine inandığım insanların yanımda olmasını. çok kötü hissediyorum çok.

arada olur öyle..

ben çok mutluyum bu durumdan. keşke daha önce yalnız kalsaydım.

şu zor zamanlarda insan daha iyi aslında bunu. yalnızlıgın dibe vurmuş haliyim de haberim yok sanırım. yalnızlıgıma bir sigara daha yakayım en iyisi.

daha ulusal dertler var, boşverin yalnız olmakla ilgili şeyleri.

sevdiğim bir sözü var sait faik’in “yaldızlı karyolalarda çift yatanlar bile tek.” der. evet öyle. bir insanı içindeki sesten daha iyi anlayabilecek başka bir ses daha yok.

öyleyiz. yalnız birer hayvanız özümüzde.

değildir yalnız insan max 200 yıllık bir olgu kediler mesela milyon yıldır falan yalnız insan sürü hayvanıdır