insanın yaşadığı acılardan güçlenerek çıktığı yalanı

her acı ardında kapanmaz bir yara bırakıyor. bu acıları tecrübe ettikten sonra yıkılmadan ayakta kalanlara güçlü yaftasını yapıştırıyorlar. oysa ki güçlü sandıklarımız yaralarını ustaca saklayanlardan ibaret. bir daha aynı şekilde gülemeyecek, her ağladığında içindeki o gizli yarayı kanatacak bir yaşamın istemeden armağan edildiği kimseler güçlü sandıklarımız.

ivmeyi hangi yönde hissettiğinize bağlıdır. ve kişiden kişiye değişir. bir bıçak düşünelim. bunu bir başka metal ile bilelemeniz gerekiyor. bulacağınız metal bıçaktan daha sağlamsa eğer bıçağı aşındırarak amacınıza ulaşmış olursunuz. ama bulduğunuz metal bıçaktan daha az sağlam yapıdaysa bıçağınız bilenmek yerine metali aşındırır.
yaşadığımız sorunlar da böyledir. kıl payı bir fark oluştuğu taktirde ya daha güçlü oluruz* ya da daha kötü.
güçlü olmadan daha güçlü olamazsınız. bu ivmeyi edinin.

bağışıklık sistemi gibi. aynı durumla tekrar karşılaştığın zaman ne yapıp yapmayacağını artık bildiğinden incinmiyorsun.

insanlar yara alıyolar. ama belli bi zaman sonra o yara kapanmıyo. alışıyosun sadece.
bazı geceler aklına geliyo uyutmuyo. bazen canını öyle sıkıyo ki ağlayamıyosun bile. her şeye rağmen ayakta kalıyosun ama. derdini anlatsanda geçmediğini farkediyosun. anlatmaktanda vazgeçiyosun. işte o an gömüyosun yarayı. arada bi üstünü açıyosun hala orda mı diye. gitmediğini görünce az kanatıp hayatına devam ediyosun. 'dip' dizisindede geçtiği gibi " acı geçiyo, acı çekmiş olmak geçmiyo". olay tam olarak bu.

başlıkla, üstteki çaylağımızın tanımı bir olunca aklıma didem madak'ın "artık bütün üzgün oluşlarımın adı: anne" sözü geldi. enkaz kaldırma çalışmaları adlı şiirinin sonundaydı yanılmıyorsam. her insanın vardır böyle bir insanı, içerlerden hortlayıp sadece biraz hüzünlü olduğu anları katlanılmaz anlara dönüştüren. turgut uyar'ın "herkesin bir gideni vardır, içinden bir türlü uğurlayamadığı" dizesinde bahsettiği gibi.

bir ağacın budanması gibidir. sizden bir parça gider ancak kökleriniz sağlamsa ve bulunduğunuz yere sıkı sıkı tutunmuşsanız yeni dallar yapraklar oluşturmak için yeterli besininiz ve suyunuz varsa ulu ağaç olma yolunda ilerlemeye büyümeye devam edersiniz.
gücünüz yoksa tükenir gider kurur kalırsınız.
buradaki besin ve su aileniz ve çevrenizdeki dostlarınızdır.
aile bağınız güçlü dostlarınız sağlamsa güçlenerek çıkmanız büyük olasılıktır.
(bakınız ben)