üç nokta kullanımının suyunun çıktığı an

noktalama işaretinin asıl gorevinin çok dışında ve aşırı kullanıldığı anlardır. bir şey gizlemek için desen değil, tamamlanmamış diye desen hiç değil değil oğlu değil yani. hayır aynı paragrafta her cümlenin arasına koyan da gördü bu gözler sadece bir iki cümleye koysa neyse. bilmiyorum niçin yapıyorlar suyunu çıkararak kullanan arkadaşlar açıklarsa gerçekten sevinirim. karşındakini de düşünmüyorlar ki göz felci geçirir.
etkileyici dokunaklı iç geçirmeli bir hale falan da gelmiyor hani bilesiniz. twitter'da görürdüm bi artık her yere yayılmış bir de.

maalesef yayıncılıkta da sık karşılaşılan bir durumdur bu. editörleri göreve çağırıyorum. üç nokta hüzünçlü cümlelerin sonuna konulur zanneden yazarları bir uyaralım lütfen.

ortada hiç bir şey yokken ... yazılan mesajların geldiği andır, ne deneceğini bilemezsiniz.

maalesef zaman zaman cümlemi bitirmiş olsam dahi “daha ne diyeyim ki?” veya “daha diyecek sözüm vardı ama demeyeyi tercih ediyorum.” anlamlarında kullanarak sebep olduğum andır.*
“oldu o zaman, ben gideyim...”
“inanamıyorum...”
“iyi geceler...”

adabı vardırlı cümlelerde kullanılmalıdır. öyle her yerde olmaz. örn;
-adabı vardır üç noktanın...
gibi.

üç nokta duyarı da görmedik demezsiniz artık...

t: bana da bi bardak su

“ve üç nokta
...
anlatacak hiçbir şey olmayışının değil hiçbir şeyi anlatamamanın ağıtıdır.”

severiz kendisini ve bolca kullanırız. en sevdiğim noktalama işaretlerindendir. söylemek istemediğim sözleri ifade ederken tam bir kurtarıcı. gönül isterki ulu orta bizde ağzımız dolu dolu ... ama nerde:)) neyse şaka bir tarafada küfür kötü- kaka bir şey. daha destan yazacağım anlarda hemen bir üç nokta yapıştırıyorum hem ben yazmaktan kurtuluyorum hem okuyanın ruh sağlığına katkıda bulunuyorum. çok faydalı bir şeydir üç nokta(...)

(bkz: yılmaz özdil)

güncel edebiyat başlığında pazarlanan kitapların yaşatabileceği andır. iç bayıltan metinlerin olmazsa olmazı. meşrubat edebiyatıyla bir araya gelmişse dayanılmaz bir hal alır.

örnek: soğuk bir şubat akşamı... demlikte çayım, sen yoksun ama ben iki bardağa da çay doldurdum... ah, sen nereden bileceksin geride kalan olmayı... sen nereden bileceksin o içilmeyen bardakta soğumuş çaya sevgini katmayı... senin hayalini bir cama çizmeyi... nasıl bilebilirsin..? evet... sen... beni bir kahve kupası gibi yıkamadan kaderime terk edip çay bardağı gibi kıran sen...


ne oldu şimdi, üç nokta bırakınca metin derinlik mi kazandı? ne yazık ki her tümce üç nokta iliştirmekle kutsal bir manaya erişmiyor.

üç nokta hadi neyse de yeni vefat eden burhan kuzu gibi bir hukuk profesörünün cümlelerinin sonuna iki nokta koyduğunu görürdük...

üç noktanın anlamı: devamını siz getirin, demektir. cümlenin devamını okuyucunun kendisine bırakmaktır ki bunu en çok yılmaz özdil yapar.
misal başlığı açan yazar: üç noktanın suyunun çıktığı an...
okuyucu: dedi duyarcı ezik adam.

konuşma tarzıma ve yazın üslubuma binaen, sık sık başvurmak durumunda kaldığım noktalama ışığıdır...
suyunu çıkarıyor muyum?
evet bazen...
lakin bununla ilgili hiç olumsuz dönüt almadım. alsam da düzeltir miydim?..
sanmıyorum..
bu benim... bu ben'in...

içimde o kadar çok şey var ki şimdi hangi birini yazayım diye düşünürken, hepsini yazamayıp üç nokta ile olayı noktalamaya çalıştığım anlar oluyor... evet, bazen zihinde o kadar çok düşünce varken yazıya sadece o düşüncelerin suyunun suyu çıkıyor... tek kusurum o olsun diyorum...

ironiyi anlamayacaklar diye korkmak üç noktası var bi de... aynen böyle...

facebook amcaları ve teyzeleri çok sever... ne söyleseler üç nokta... sonuna da bir ünlem...!

ota boka üç nokta koymak harbiden sıkmaya başlıyor.

birçok andır.

bu yüzden şahsım iki noktayı tercih etmektedir bir süredir..