insanlar beni yoruyor

ben gerçekten yoruldum bıktım usandım insanlardan size soruyorum arkadaş dediğin siz ona övgüler söylerken onun seni yermesi senin eksiklerini bulmasi ama kendisine hiç bakmaması ya bilmiyorum nasıl bu kadar vefasız olunuyor. (örneğin arkadaşlar ben kilo verdim ama arkadaşımdan biri bana sen siyahları giydiğin içindir ben de giyiyim böyle gör dedi gerçekten mi yaa boyu benden kısa ve aramızda 16 kilo vardı bu en küçüğü ve)
istemiyorr kimse kimsenin iyiliğini ,güvenmeyin kendini öven sizi yerenleri kimseye haddini astirmayin ben aştirdim siz aştırmayın size tavsiyedir. iyi geceler.

her gün içten içe söylediğim cümledir. bazen tamamen izole bir hayat istiyorum ama pek cesaret edemiyorum.

yanlış insanlar yoruyor. bakın burada birbirimizle anlaşıyoruz , fikir alışverişi yapıyoruz bazen goy goy yapıyoruz , çoğumuz birbirimiz gerçek hayatta tanımıyoruz . buraya gelen insanların anlayışlı olduğunu fiziksel özelliklere değil de fikirlere önem verdiğini gösterir elbette arada var öyleleri çoğunluk böyle . sizde ne yapacaksınız gerçek hayatta fikirlere önem veren arkadaş edinmek ile bu sorunu çözeceksiniz , kendinizi yıpratan insanlar ile birlikte olmayın bu çok zor biliyorum söylemekle olmuyor ama çabalayin .

son zamanlarda en çok söylediğim bir başlık. insanın ruhunun yorulması enerjisini sömürmesini iliklerime kadar hissettiren başlık.

çözümü görüştüğün insanları sadeleştirmende saklı problemdir.

insanların sık sık dile getirdiği sitemdir.
allah başka dert vermesin kardeş

bunu başka bi başlıkta anlatmıştım. arkadaşlar içten içe sizin kotulugunuzu istiyor gibi gözükür. aslında durum şudur ; herseyiniz aynı olsun ister bazı arkadaşlar,
sen daha zayıf olursan, sen daha paralı olursan, vs vs ondan uzaklaşacaksin zanneder. o yüzden büyük fotoğrafa bakın geniş açıdan, onlar sizi seviyor.
bu teoriye uymuyorsa hayatınız o zaman düşük yüzdelik kisimdasiniz demektir.

bir zamanlar ben de böyle düşünüyordum. lakin bir gün egoist biri olmaktan vazgeçme stratejisini uyguladım hayata karşı. gerekirse kendime olan saygımı yitirmek pahasına huzuruma giden yolu seçtim ve insanları tolere etmeye karar verdim. sinirlensem dahi içime atmayı temel davranış olarak benimsedim. artık o herkesle didişen, sonuna kadar fikrini savunan biri değildim. sonunda bunun semeresini huzur ve mutluluk ile aldım. tavsiye ederim. alttan alın çok da umursamayın insanları.

sizi yoran insanların bundan sonrası için sizi yormasına izin vermeyin. uzaklaştırın hassas noktanızdan. insanlar yormakla kalmaz kanser eder.

bazen hatta çoğu zaman benim de muzdarip olduğum durumdu. 2020 bana belki de bir tek bu konuda güldü. şu an çevremde sevdiğim ve benim iyiliğimi isteyen insanlar var.

muhtemelen kendisiyle yaşamakta kendisini ziyadesiyle yoran insandır. ve diğer insanlara da kendi içsel problemlerinin cezasını ödetiyordur. üzücüdür ama kendisiyle yüzleşmeme tercihinde bulunduğunu düşünürsek bu kaçışı olumlu karşılamak imkansızdır ya da bir yere kadar imkanlıdır.

insanlara sizi yoracak değeri vermezseniz ve sadece yorulmanızın değdiği insanlara sizi yorma değeri verirseniz hem anlamlı bir şekilde yorulursunuz hem de bir emek ve bağ kurarsınız. hayatta bir şeylerden yorulmak zorunda insan. yorulduğu şeyden mutlu değilse yorulmaktan mutlu olabileceği şeyler bulmalıdır.

beni de merdivenler çok yoruyor, ama şikayet etmedim, ibrahim tatlıses 'in de dediği gibi "kadere sitemin ne faydası var". bizi yoran insanlar hep olacak, ancak onlar aslında birer merdiven kendilerinin bile bilmedikleri bir amaçları var o da sizi yukarı taşımak, sabırlı olun bir süre sonra hepsi size önemsiz gibi görünecek en fazla bir duvara dayanmış yada kilerde unutulmuş merdiven kadar yer edecekler zihninizde, emin olun.

yoran her şey seni güçlendirir.
insan ilişkilerindeki hemen hemen her hata karşılıklı olarak yapılır. bu bazen doğru insanları seçmeme hatası olarak da karşımıza çıkabilir. her yaşadığın acı tecrübede seçtiğin insanları değiştirip en sonunda sağlıklı ilişkileri bulacaksın.
kendi adıma konuşacak olursam, insanlarla "trauma bonding" denen mevzuyu yaptığımı fark ettim. ne kadar mutsuz insan varsa buldum, kendim de normal değildim çünkü. bunu kırıyorum yavaş yavaş, hayatı tamamen düzene girmemiş, mutlu olmayan kimseyi almıyorum hayatıma ve çevreme. sağlıklı insanlarla ola ola ben de normale dönüyorum çünkü. ve en önemlisi, insanları hayatımdan çıkartmayı ertelemiyorum. ben çok ama çok kıymetliyim, bana hak ettiğim gibi davranmayan herkese uğurlar olsun. siz de böyle olun, kendinizi çok ama çok sevin, hak ediyorsunuz çünkü.

insanlarla iletişim kurma o halde.

.medikleri için şükretmesini gereken yazar başlığı.

mutlu anlarımı bozmalarından nefret ediyorum. dün benim için çok kötü bir gündü. eşim de keyfim yerine gelsin diye çiçek göndermiş. hoşuma gitti fotoğrafını paylaştım. bir kendini bilmez "hamile misin?" diye mesaj attı. olumsuz yanıt alınca da "bugün anneler günü sen anne değilsin niye sana çiçek yolluyor? annesine yollasın " dedi. neden o kadar zoruma gitti bilmiyorum. günün geri kalanında sadece ağladım. bir insan neden bunu söyleme hakkını kendinde bulur? bu hakkı ben vermiyorum. o zaman nasıl söyleyebiliyor? anne olmadığım için çiçek almayı haketmiyormuşum.

insanoğlu, insanoğlunun cehennemidir.

bunu uzun süredir kullanmak istiyordum, teşekkürler.

(bkz: sen biraz farklısın galiba)