insanlar sizi neden sevmeli sorusu

gerçekçi bir yapım var. sevilmek için ideal bir olgu bence.

çünkü
benden
bu dünya da
yalnız
bi tane
var......

çünkü:

abes bir sorudur. insanın sevmek ve sevilmek için illa bir sebep aramasına gerek yoktur.

çünkü çok fedakâr bir insanım.

kendi iyilikleri için.

yazları sıcak ve kurak, kışları ılık ve yağışlıyım.

fazla konuşmam..
dinlerim. yargılamam. suçlamam. gösterişten anlamam. instagram kullanmıyorum.
doğalım. kendim gibiyim.
ve sıkıcıyım. ama benim işte.
ve çirkinim.

sevilmeyecek insan mıyım lan ben.

ben de bu başlığa şu soruyla yanıt veriyorum: "insanlar beni neden sevmesin?"

nedensiz birine içi ısınmamış insan sorusudur. birisi bizi nedenleriyle de sevebilir tabii ki, orası ayrı; lakin duymak değil, görmek isterim.

beni seven insanlar olduğunu düşünmüyorum ama genel olarak beni işbitirici olarak görüyorlar. bazı insan vardır hep konuşur yaparız hallederiz geliriz gideriz diye ama olay ete kemiğe büründüğünde nedense hep son anda acil bir işi falan çıkar.

ben böyle bir insan değilim. yapmayacağım şeyi söylemem ama bunu da direkt hayır olarak yapmam. dolaylı olarak istemediğimi söylerim ya da söz vermiyorum olarak şerh düşerim.

bir de aynı anda birden fazla kişiye hiç yazılmadım. belki bu durumdan ötürü açıklayamayacağım bir şey olmadığından yalan da söylemem gerekmedi veya telefonu açmamak geri dönmemek gibi gizemli tiplere girmedim.

yakışıklı olduğumu düşünen insanlar oldu ama ben daha çok konuşarak kendimi anlattım. çarpık bir mizah anlayışım olduğunu düşünerek bunu eğlenceli bulanlar oldu ama benim dilim sivri olduğu ve inanmadığım konuda eyvallahım olmadığı için pek uyumlu biri olamadım.

amacım da uyumlu olmak değil zaten.