insanları sevmemeye başlamak

geçenlerde babamın ağzından duyduğum sözdür. babam sohbeti çok seven bir adamdır. hele bir de sevdiği insan karşısında olunca konuşmaktan bayılır, çok keyif alır. bayram ziyareti için bir akrabamız aradığında onları geri çevirip annemle ufak bir kavgaya tutuşmuşlardı. sonra bu başlığın konusu olan o söz döküldü ağzından "sevemiyorum artık insanları" ah be sözlük, bu adam bile bunu söylüyorsa.. çivisi çıkan dünya mı, insanlar mı.. bilemedim.

pek benlik bir şey olmadığı kesin.

ben hep isterim ki herkes iyi, sağlıklı, huzurlu ve güvende olsun. dünya'da hiçbir kötülük olmasın. sadece bazen çok yoruluyorum. işte o zamanlarda herkesten, her şeyden uzaklaşıyorum. bir tür deşarj olma durumu gibi ama yakınımdaki beni tanımayan insanlar durumu hep yanlış algılıyor. sana bir gün selam vermiyorsam bu seni sevmediğim için değil ki. iki kelam etmeye enerjim kalmadığından.