insanların artık aşık olma duygularını kaybetmeye başlaması

bilimsel bir dergide okumuştum. derginin ismini tam hatırlamıyorum o yüzden af ola. ünlü bir psikolog ayrıca kendisi profesördür. diyordu ki gelişen teknoloji ile insanlar artık karşı cinslerine ileri düzeydi bir aşık olma motivasyonu beslemeyecek. çünkü kara sevda yada tutkulu aşk dediğim şey cinselliğe ulaşmadı ki zorluktan dolayıdır. ayrıca zaten kendisi de belirtiyor cinsellik yaşadıktan sonra aşk hormonlarını sağlayan kimyasal süreçlerde azalma gözlenmiştir. zaten çevremize biraz detaylı bakarsak profesörün dediğini rahatlıkla anlarız.

fuck buddy ile cinsel açlığı da çözdüler, aşkta neymiş. eskidendi aşk.

bireyin yaşadığı duygular aksine artmış gibi gözüküyor biten şey aşk değilde sadakat ve süreklilik sanki .

olsa güzel olur ama olmazsa da olmaz.

bu başlığa inanmıyorum bir tek ben mi bu kadar pozitif düşünüyorum. hayat da aşk da çok güzel ve geçerliliğini yitirmeyecek tek hakikat aşk.

eski yıllarda evlenip çocuk sahibi olmak ile azalan aşk duygusuydu. sonradan evlenmek bile yetti aşkın bitmesine. şimdilerde ise para bitince aşk bitiyor.(bkz: ankaralı namık)para bitti aşk bitti kızlar evine gitti.

her iki cins de karşı cinse internet sayesinde kolayca erişebildiği için doğru olan önermedir. bunu sadece aşk ile kısıtlamayalım. ilk aldığımız tuşlu telefonların mesela o zamanlar için çok önemli bir yeri vardı. şimdi eskiye oranla sürekli telefon değiştiriyoruz. doymuyoruz bir şeylere, sürekli yenisini, daha iyisini arıyoruz. elbette aşk maddi bir varlık değil fakat içinde yaşadığımız düzen birçok insani duyguyu çevirdiği gibi aşkı da bitirdi. daha iyi bir çift, daha iyi cinsel performans, daha iyi bla bla bla... niye? internete giriyorsun ve birbirinden farklı birçok insanı görüyorsun. onu dene, şunu dene, bunu dene... böyle gittiği için aşk sıradanlaşıyor. günümüz yazar ve şairlerinin çöp olmasının nedeni de büyük aşkları deneyimleyememiş olmalarındandır.

aşk bitti diyordu ya bir şair, aşk bitti işte tam da öyle

ulaşamayınca aşk olur derler. ulaşamadığımız için onu göklere çıkarmak anlamsız aslında. ulaşamazsan tanıyamazsın. tanımadığın kişiyi sadece hayal edersin. e haliyle hayallerin sahibi kendin olduğun için o kişinin kötü görünmesine imkan yok. aşık olmak azaldı çünkü herkes artık hayale gerek kalmadan karşısındakinin gerçek kişiliğini görebiliyor.

aşık olacaksan patlıcana domatese aşık olacaksın. yemişim aşk acısını, sen hiç aç kaldın mı?

aşk heyecanın bir türüdür. heyecan biterse aşk da biter.

insanlar dertten kederden kaçar oldu oysa aşk dediğin sevdiğinin derdiyle hemdert olabilmektir. sevdiğinin yarasına merhem olamayacakların kaybettiği ve de kaybettirdikleri güzelim duygudur. aşkın azabının lezzet olduğu düsturuyla ilerleyenlerle karşılaşmak ümidiyle.

ne olduysa son yıllarda bu duygu toplumdan silindi. çünkü nefret toplumu olduk. herkes gergin.

kaybediyoruz ama sonra biri geliyor, yeniden canlanıyor. sonra kendimize soruyoruz. "o" mu?

zaman bulsam hemen aşık olacağım da işte zaman yok zaman.

aşık olma diye bir şey zaten yok. eskiden seçenek az olduğun için ilk bulduğunla bir ömür yaşaman gerekiyordu. şimdi seçenek çok fazla o yüzden kimse biriyle ömür geçirmek istemez (zengin değilse).

benim gibi kalbi defalarca kırılmış birinin değil sevmek , göz göze gelmeye bile korktuğu bir durumda şuan da aşk sevgi dedikleri illet bir kanser gibi sizi zayıflatıyor sonra öldürüyor.

(bkz: insanların insani özelliklerini kaybetmesi)diyerek daha geniş perspektifte tanımlayabiliriz.

kesinlikle dış güçlerin oyunudur. evet.

aşık olma ve cinsel tatmin ilişkisi doğru kurulmuş.
kişinin elinde olmayan hormonal bir dürtünün üzerindeki gizem ortadan kaldırıldığında içgüdüsel olarak yeni meraklar peşine düşülecektir.

bunu radiohead de 1997 yılı çıkışlı ok computer albümünde karma police'in hemen ardından çalan fitter happier ile dile getirmiştir:
...
favours for favours
fond but not in love
...