insanların en büyük problemi

dünya üzerinde milyarlarca farklı karakterlerde insanlar vardır. her insan birbirinden farklı olsa da bir çok benzer özellikleri mevcuttur.

bundan dolayı problemler bencillik, empati kuramama gereksiz öfke, karşısındakini küçük görme gibi türlü türlü problemleri vardır.

insanlar olarak fazla benciliz kendimizi fazla özel görüyoruz ama aslında öyle değiliz

hasetlik ve bencillik.

tüm dünyanın kendi bencilce kullanımları için ortaya konmuş bir yaratım olduğuna inanmaları.

sevgisiz büyümüş bireyler

dinlememek. dinlemek istememek. karşısındakini gram anlamaya çalışmamak.

merhametsizlik.

var olmaları.

aç gözlülük ve doymamaktır.

çok şey var bu başlığa dair yazabileceğim fakat benim gözlemlediğim bir tane çok önemli sıkıntısı var günümüz insanının.
zamanın ne kadar önemli bir mefhum olduğunun farkında olmamaları.
bu cümleyi sadece günlük hayata bakarak algılamayın, daha geniş zaman dilimlerine uyarlayın ve etrafınızdaki insanları gözlemleyin, o zaman anlayacaksınız ne dediğimi. her anınızın kıymetini iyi bilin derim ben.

kendimden yola çıkarsam, insanların herhangi bir problemi olduğunu söyleyemem.

ha, başkalarından yola çıkarsam durum vahim. o yüzden çıkmayacağım.

kendini sevmemesi

bence insanlığın en büyük problemlerinden biri karşımızdakinin ne düşündüğünü bildiğimizi zannederek ona soru bile sormadan yaptığımız ön değerlendirmenin doğru olduğuna kalpten inanarak hareket etmemizdir. üstelik o değerlendirmeyi sonuna kadar savunuruz. tamam, harikulade ötesi bir beynimiz olabilir ama bu beyinin yanılma olasılığı her zaman çok yüksektir. bir durumu en güvendiğimiz organımız olan gözlerimiz ile dahi görsek karşı tarafa sormadan, sen şöyle şöyle yaptın demeden hareket edersek yahut insanların kişiliklerine karşı olan değerlendirmelerimizi yalnızca tanık olduğumuz anlara göre yaparsak sonucu herkes için ağır olabilir çünkü şunu unutmamak gerekir; her şeyin bir geçmişi, şimdisi ve geleceği vardır. eğer biz tüm hikayeyi bilmiyorsak ki bildiğimizi zannetsek bile bilmiyor olabiliriz ya da bir insanı tüm yönleriyle, anlarıyla, içinde geçen biyokimyasal süreçleriyle tanımıyorsak yaptığımız değerlendirme hep askıda kalacaktır. bir şeyler hakkında bir fikir sahibi olmadan önce ne kadar absürd kaçacak olursa olsun sorun arkadaşlar. herhangi bir şeyi yalnızca kendi bakış açınız ile değerlendirirseniz bencillik yapmış olursunuz. bencillikse objektif bakıp gerçeklere, olan şeye göre hareket etmenizi önler. zaten siz gerçeklere uygun tepkiler vermezseniz de üstte dediğim gibi sonucu herkes için felaket olabilir. mutlaka ama mutlaka sorun arkadaşlar. belki hikayenin bilmediğiniz bir kısmı vardır. zaten bir kişi hakkında fikir sahibi olmadan önce mutlaka sorun (onun hikayesinin çok fazla bilmediğiniz kısmı var.).

cahil olması

insan olmalari

diğer insanlar.

basit canlılar olduğunu kabul etmemeleridir. birey olmanın önemi arttıkça, ki kapitalizmin de bir oyunudur bu, gittikçe 'ne münasebet efendim? biz hayvanlar gibi temel ihtiyaçlarımızı giderip öylece yaşayıp gidecek miyiz? olur mu canım öyle şey?' diyip duran, oluşturduğumuz sistemlere katlanma adına dümdüz hayatlarımıza büyük manalar arayan canlılara dönüştük.
bence de ne münasebet efendim? biz hayvanlar gibi temel ihtiyaçlarımızı giderip öylece yaşayıp gidecek miyiz? olur mu canım öyle şey?
aslında olur da işte, olur mu canım öyle şey?

duygularımız bence
yani kötü bir şey yapıyorsakta iyi bir şey yapıyorsakta duygularımız yüzünden

yaşamak.

egoistliği arşa çıkarmaları.
az önce metroda olan olay.
önümde oturan kişi inmek için kalktı.
benim oturmam gerekirken etraftan sağdan soldan kim varsa koltuğa oturmak için üşüştü.bir boş koltuk insanı ne hale getiriyor allah'ım.