intihar etmek kişisel bir hak mıdır sorusu

mevcutlu ukdesi.

hakkımız ise neden aramıyoruz hakkımızı?

en aptalca haktır evet.

beden hakkın değildir. ruh hakkındır bedene zarar vermeden çıkarabilir misin o ruhu o zaman al senindir.

yakınları için ne kadar üzücü olsa da haktır. yaşamak ihtiyaçlar hiyerarşisinde de birinci sırada. yani nefes almak, hayatta kalmak doğal bir içgüdü. siz nefesinizi tutmaya çalışın, ne kadar zorlasanız da vücudunuz sizi nefes almaya zorlayacaktır.
bunları niye anlattım? yani birinin hayatını sona erdirmeye karar verebilmesi için bu güdüye karşı koyması gerekir. o yüzden kimi zaman insan ölmek istiyorum der ama bu isteği vücudun doğal savunma güdüsü nedeniyle reddedilir.
kimin ne yaşadığını bilemezsiniz. eğer parasızlık, açlık, borçlar, terkedilme gibi nedenlerle intihar etmek istiyorsa bu sorunlar çözümlenebilir sorunlardır. bu tür konularda çok az insan yardım etmeyi reddeder. ama bir de insanın her şeyi olup ve mutsuzluğuna neden olan bir durum olmamasına rağmen ölmek istiyorsa bu onun kararıdır. bu duygular uç duygulardır, tartışması bile anlamsız aslında. o duyguyu anlamak için o sınıra gitmek gerekir. o zaman hak mı değil mi tartışılır.

üzücü de olsa haktır maalesef. hayat şartları herkese aynı davranmaz, herkes her konuda güçlü hissetmez ve yaşadıklarını kaldıramaz. gönül ister ki kimse bu hakkını kullanmasın.

evet. herkesin bedeni kendine aittir ve üzerinde koşulsuz hakimiyeti vardır.

ha bunu başkasından isteme hakkı yoktur orası ayrı.

hani zeka özürlüsünü, reşit olmayanını, gökte ağaç görenini falan ayırıyorum doğal olarak.

yaşam hakkına ters olan hak düşüncesi. hiç bir sebeple kimse kendisinin ya da bir başkasının yaşam hakkını elinden alamaz.

bir insan bu raddeye geldiyse bırakın intihar etsin. dünyaya gelişine karar veremezken, buradan ayrılmaya kendi karar verebilmeli.

insanın en temel dürtüsü hayatta kalmak değildir. genlerini aktarmaktır. gen aktarma dürtüsü bile, binlerce ek faktörle baskılanabilir, tersine eylemlerle yalanlanabilir. çocuk yapmayan insana "dürtüye aykırı davrandı, akıl sağlığı yerinde değil" diyebiliyor muyuz? fazlasıyla karmaşık psikolojilere ve sosyal kodlara sahibiz. yok öyle tek boyutlu bir hayat.

ancak öyle olsaydı bile "hayatta kalma dürtüsüne aykırı olan birinin akıl sağlığı yerinde değildir " demek savaşlarda, salgınlarda hayatından vazgeçen milyonlara hakaret etmektir.

intihar bir çözüm ya da kaçış olmayabilir, ben önermem, karşı çıkarım. ancak bir insan dünyanın kendisi olmadan daha iyi bir yer olacağına inanmıştır ya da hayatının artık kendi lehine olmadığına, varlığının başkasına zarar verme riski taşıdığına... çok kahramanca ya da aptalca binlerce örneğini bulabiliriz. bu karar mekanizmasının sağlıklı işlemediği anlamına gelmez.

ilahi dinleri hesaba katarsak ki o açıdan bakınca bedenler emanet; öyle bir hak mevcut değil.

öte yandan yemişim ilahiyi kan benim damar benim denirse de başkalarına maddi ve manevi külfet çıkarmadığın müddetçe dilediğince ölebilirsin.

sevişirken kalp krizi geçirten illegal haplar var misal, keyifli bir gecede geldim, keyiflenirken giderim mantığı hoş durabilir.