1.
7 güzel adamdan biri olan cahit zarifoğlu imzalı eser; 1967 yılında yayınlandığı bilinmektedir.
yayınlandığında ise 27 yaşındadır.
kendisinin daha önce yedi güzel adam (kitap) adlı eserini de okumuş ve yazmıştım.
cahit zarifoğlu'nun şiiri bazı kaynaklarda anlaşılmaz ve okuması zor şiirler olarak değerlendirilmiş, haklılık payı bence de yok değil, ama kendinden başka kimseye benzemeyen bir şiiri var.
bu kitaptaki şiirleri anlatmam biraz zor, çünkü gerçekten de imgeleri, tarzı, şiiri, zor okunan şiirler, sıkıcı demek yakışık almaz ancak durgun bir nehire benzeyen bir şiirinin olduğunu kendi adıma da söyleyebilirim, şiir akıp gitmiyor yani, kendinizi zorlayarak okuyorsunuz, şiirlerin dünyasına girebilmek için ben de biraz çaba sarf ettim.
şiirlerde ölüm/ gidişler/ kendini bulmak ve kendini aramak/ zamana dair betimlemeler/ yalnızlıklar ve daha pek çok duygunun izdüşümü yansıyor.
şairin tarzını durağan bulsam da hakkını yiyecek değilim elbette, çok etkileyici bulduğum şiirleri de oldu, güldüğüm birkaç dize de vardı, bence cahit zarifoğlu'nun kişiliği ile şiiri ya aynı ya da benzer özellikler taşıyor.
şahsen tanışmamış olsam da kişiliğinin de şiiri gibi durgun olduğunu hissediyorum.
hemen anlaşılmayan, sessiz sakin munis, mahsun ve hüzünlü bir adam olduğunu düşündürüyor,
belki hemen anlaşılamayacak kişiliği de yazdıkları da, ama bu onun şiirinin basit olduğu anlamına gelmeyecektir, çünkü pek çok şey gibi sanat da görecelidir hâliyle.
birkaç dize bırakıp burada bitiriyorum.
öptüm sonsuz gidişinden.
sevinçle kaçın kurtulun ölümlerinizle
yalnızlıkla ben kaldım
sevindiniz işte alın koşturun
aha size son atım.
bırakmaz eşyasını da uykuda.
bir sen varsın hep.
bir merdiven hücresinde
uzak çağrışımlarla koşardın
ya bensem
seni sonsuz gelişinle saçından tanıyor gülüşünden kaçıyor
eğip başını içlerimden geçtiğin zaman
uzağa bir yolcuya karşı çıkar gibi
artık gecikmiş alışıldığım gidişinle davranılmaz üstünde durulmaz
hiçbir tüfeğe gelmez bir kekliksem
yüzün soygundan geçmiş öyle bir yerde.
son sigaramdın
sevdiğim kolla beni.
zaman ölenin alnından rüya mızrağını çıkarır.
bekardan korkan ev sahiplerinin
kapılarda kızlık heykelleri.
kendime gelince ben kim oluyorum? cevherim neyse nereden geliyor?
nereden nereye ne mi.
yayınlandığında ise 27 yaşındadır.
kendisinin daha önce yedi güzel adam (kitap) adlı eserini de okumuş ve yazmıştım.
cahit zarifoğlu'nun şiiri bazı kaynaklarda anlaşılmaz ve okuması zor şiirler olarak değerlendirilmiş, haklılık payı bence de yok değil, ama kendinden başka kimseye benzemeyen bir şiiri var.
bu kitaptaki şiirleri anlatmam biraz zor, çünkü gerçekten de imgeleri, tarzı, şiiri, zor okunan şiirler, sıkıcı demek yakışık almaz ancak durgun bir nehire benzeyen bir şiirinin olduğunu kendi adıma da söyleyebilirim, şiir akıp gitmiyor yani, kendinizi zorlayarak okuyorsunuz, şiirlerin dünyasına girebilmek için ben de biraz çaba sarf ettim.
şiirlerde ölüm/ gidişler/ kendini bulmak ve kendini aramak/ zamana dair betimlemeler/ yalnızlıklar ve daha pek çok duygunun izdüşümü yansıyor.
şairin tarzını durağan bulsam da hakkını yiyecek değilim elbette, çok etkileyici bulduğum şiirleri de oldu, güldüğüm birkaç dize de vardı, bence cahit zarifoğlu'nun kişiliği ile şiiri ya aynı ya da benzer özellikler taşıyor.
şahsen tanışmamış olsam da kişiliğinin de şiiri gibi durgun olduğunu hissediyorum.
hemen anlaşılmayan, sessiz sakin munis, mahsun ve hüzünlü bir adam olduğunu düşündürüyor,
belki hemen anlaşılamayacak kişiliği de yazdıkları da, ama bu onun şiirinin basit olduğu anlamına gelmeyecektir, çünkü pek çok şey gibi sanat da görecelidir hâliyle.
birkaç dize bırakıp burada bitiriyorum.
öptüm sonsuz gidişinden.
sevinçle kaçın kurtulun ölümlerinizle
yalnızlıkla ben kaldım
sevindiniz işte alın koşturun
aha size son atım.
bırakmaz eşyasını da uykuda.
bir sen varsın hep.
bir merdiven hücresinde
uzak çağrışımlarla koşardın
ya bensem
seni sonsuz gelişinle saçından tanıyor gülüşünden kaçıyor
eğip başını içlerimden geçtiğin zaman
uzağa bir yolcuya karşı çıkar gibi
artık gecikmiş alışıldığım gidişinle davranılmaz üstünde durulmaz
hiçbir tüfeğe gelmez bir kekliksem
yüzün soygundan geçmiş öyle bir yerde.
son sigaramdın
sevdiğim kolla beni.
zaman ölenin alnından rüya mızrağını çıkarır.
bekardan korkan ev sahiplerinin
kapılarda kızlık heykelleri.
kendime gelince ben kim oluyorum? cevherim neyse nereden geliyor?
nereden nereye ne mi.
devamını gör...
"işaret çocukları" ile benzer başlıklar
işaret dili
28