1.
işçi b’nin hikayeleri, peter maiwald tarafından kaleme alınan kısacık öykülerdir, aslında şiirlerdir.
türkçe’ye yılmaz onay tarafından çevrilen kitap, bir solukta okunabilecek kadar hacimsiz görünse bile aslında nitelik olarak oldukça hacimli bir kitaptır.
işçi b. kıvrak zekalı ve hazırcevap biridir. çok eğlenceli olmasına rağmen sivri diliyle seni düşünmeye iteceğini garanti edebilirim. yüzünde bir gülümseme belirecek bazen ama düşünmeye başlayınca b.’nin söylediklerini gülümsemenin niteliği yavaş yavaş değişecek.
hikayeler almanya ekseninde dönüyor görünse de b.’yi brian’nın kısaltması olarak düşünürsen amerika’da, bünyamin’in kısaltması olarak düşünürsen türkiye’de ve başka kısaltmalarla başka ülkelerde geçiyormuş gibi düşünebilirsin.
işçi b. kardeşleri hakkında -işçiler, sömürülenler- fikirler ileri sürer, kurtuluş yolları bulur. nüktedan uslubuyla çözümler üretir. bir papazla, bir yazarla ya da patronuyla tartışırken görebilirsin b.’yi ve mutlukla b.’nin galibiyetini alkışlayabilirsin.
işçi b.’; “ güzel günler gelmez bize,biz güzel günlere yürümedikçe” der.
“haber şöyle geldi işçi b’ye, o memlekette durum umutsuz. işçi b. sordu: – orada hiçbir işçi yaşamıyor mu?”
işçi b. kardeşlerine sonsuz bir güven besler, onların sömürü düzenini yıkacaklarına inancı tamdır. işte bu söyledikleri de bunu kanıtıdır.
işçi b.’ye “siyasetle ilgilenir misin diye sorulduğunda”, “ilgilenir misin ekmekle, suyla.” diye yanıtlar. işçi b. siyasetin tam göbeğindedir, ama bilinçsiz bir inananış değildir bu. temeli olan, güçlü bir inançtır.
günümüz roman yazarlarına ve köşelerine sinmiş yazarcıklara da söyleyecekleri vardır b.’nin. bunlardan biri b.’ye “ben zaten az kişi için yazarım”der.işçi b. bunu bilmektedir ve duraksamaz;”biliyorum, yayınevi patronları için yazarsınız, değil mi?”
işçi b. büyük bir ihtimalle çıkardığı dergi yüzünden alman komünist partisi’nden atılmış olan peter maiwald’ın kendisidir.
türkçe’ye yılmaz onay tarafından çevrilen kitap, bir solukta okunabilecek kadar hacimsiz görünse bile aslında nitelik olarak oldukça hacimli bir kitaptır.
işçi b. kıvrak zekalı ve hazırcevap biridir. çok eğlenceli olmasına rağmen sivri diliyle seni düşünmeye iteceğini garanti edebilirim. yüzünde bir gülümseme belirecek bazen ama düşünmeye başlayınca b.’nin söylediklerini gülümsemenin niteliği yavaş yavaş değişecek.
hikayeler almanya ekseninde dönüyor görünse de b.’yi brian’nın kısaltması olarak düşünürsen amerika’da, bünyamin’in kısaltması olarak düşünürsen türkiye’de ve başka kısaltmalarla başka ülkelerde geçiyormuş gibi düşünebilirsin.
işçi b. kardeşleri hakkında -işçiler, sömürülenler- fikirler ileri sürer, kurtuluş yolları bulur. nüktedan uslubuyla çözümler üretir. bir papazla, bir yazarla ya da patronuyla tartışırken görebilirsin b.’yi ve mutlukla b.’nin galibiyetini alkışlayabilirsin.
işçi b.’; “ güzel günler gelmez bize,biz güzel günlere yürümedikçe” der.
“haber şöyle geldi işçi b’ye, o memlekette durum umutsuz. işçi b. sordu: – orada hiçbir işçi yaşamıyor mu?”
işçi b. kardeşlerine sonsuz bir güven besler, onların sömürü düzenini yıkacaklarına inancı tamdır. işte bu söyledikleri de bunu kanıtıdır.
işçi b.’ye “siyasetle ilgilenir misin diye sorulduğunda”, “ilgilenir misin ekmekle, suyla.” diye yanıtlar. işçi b. siyasetin tam göbeğindedir, ama bilinçsiz bir inananış değildir bu. temeli olan, güçlü bir inançtır.
günümüz roman yazarlarına ve köşelerine sinmiş yazarcıklara da söyleyecekleri vardır b.’nin. bunlardan biri b.’ye “ben zaten az kişi için yazarım”der.işçi b. bunu bilmektedir ve duraksamaz;”biliyorum, yayınevi patronları için yazarsınız, değil mi?”
işçi b. büyük bir ihtimalle çıkardığı dergi yüzünden alman komünist partisi’nden atılmış olan peter maiwald’ın kendisidir.
devamını gör...