isim unutmak

40 yıllık derdim.
simalar kalıyor, isimler uçuyor.
yedin beni, b12.
anonim yazarlar, bana isminizi rahatlıkla söyleyebilirsiniz, emin olun unuturum.

oğlumun arkadaşının annesi ile muhabbet ettik uzun uzun, kadın bana defalarca köylü hanım dedi ben ona bir kere bile adını söyleyemedim. soramadım da, ayıp olur diye.
daha sonra oğluma sordum, evde davetiyeleri vardı, baktık, o saatten beri tekrarlıyorum.
-unutma köylü, kadının adı meryem.

temel'in bir fıkrası var. ben, tam o hesap...
*
temel'i casus yapmışlar.
derken, temel düşman kuvvetlerinin eline geçmiş.
düşman kuvvetleri temel'e işkenceye başlamışlar.
ne yaparlarsa yapsınlar, temel sır vermiyormuş.
-bu nasıl bir casus, demişler.
-şunu izleyelim bakalım, ne yapıyor, demişler.
bakmışlar temel hücrede kafasını duvara vuruyor ve
- hatırla oni, hatırla oni, diye haykırıyormuş.

gariptir... insana oda arkadaşının adını unutup ona yakıştırdığı isimle seslenmesine sebep olan olay.

isime ben birde yüz ekleyebilir miyim. sanırım sadece sayısal hafızam iyi benim. yüz kere birini görsemde içimden kimdi bu ya diyorum . yaşımda öyle 150 falan değil.

herkesin ismi hafızamda kalırdı, derdim hep isim hafızam iyidir diye. ama yaş büyüdükçe yeni tanıştığım insanların ismini söylerken bile onları dikkate almadığımı fark ettim zaten gelip geçici hayatımda diye düşünüyorum sanırım.

bir sürü isim arasından en sonunvusunda tutturmak.

zamanında sevgili olduğum birisine,hep canım vs. gibi şeyler söylemekten ismini unutuyordum. her seferinde de annem mesaj atmış bahanesiyle ismine bakıyordum telefondan.

isimler unutulur yaşatılanlar unutulmaz kokular hiç unutulmaz