istenen şeyin gerçekleşmeyeceğinin farkındalığı

bir nevi yıkılıştır. hayalin gerçekleşmeyeceğinin kabullenişi kadar üzücü çok az şey vardır sanıyorum ki hayatta.
benden size bir tavsiye: vaz geçin, kabullenmeyin. vaz geçince gerçekleşiyor genelde*.

rahatlık verir.

kısmette varsa olur diyorum ben. yoksa yapacak bişey yok.

beklenti bittiği için bünyeye hayal kırıklığı ile karışık bir rahatlama çöker.

veya kısaca:

(bkz: kabulleniş)

son bir küfrün ardından acı bir tebessümle yola devam edilir ve unutulur. insan "her şeye" uyumlanan bir varlıktır.

bazen çaba gerektirir ki çabalarsak olabilir belki.

istediğin şeye göre değişir. hedeflerin ne kadar ulaşılabileceği ile ilgilidir. sen gidip evde hiçbir çaba göstermeden ben milyarder olmak istiyorum gibi hedefle gerçeklerin örtüşmeyeceği hatta çatışacağı şeyler beklersen bunun zamanla ne kadar zor hatta imkansız olduğunun farkındalığı ile kabullenmeye başlarsın. bir de hayatın gerçekliği vardır ne kadar bir işin %99 luk kısmı olmuş olsa da %1'lik kısmı senin elinde olmayabilir. bunlar dış koşullar, senin edilgen olduğun durumlar..haliyle bir şey isterken,hedeflerken gerçekleşebilirliğine sonrasında da elde olmayacak ihtimalleri de düşünmek gerekir. velhasılı, sonuçlar istenilen şeyin olmayacağına işaret ediyorsa da ona göre sağlıklı bir psikoloji yönetebilmek lazım. olmuyorsa olmuyor illa olacak diye diretirsen de enerjinden harcarsın bu sefer de olmadığında daha çok çökersin. olamayacak şeyin neresinden dönsen kardır yeni fırsatları yakalaman için uygun zamandır.

(bkz: olmayacak bir hayale kendini kaptırmak)