italik hissedip büyük harflerle düşünmek

bir henry james tanımlamasıdır.

şüphesiz ki insan sözcükler aracılığıyla düşünür ve bu yüzden de dil mahkumiyeti altında farkında olmadığı bir esaretin tadını çıkartmaktadır. bildiğimiz sözcük sayısı, kullandıklarımız, anladıklarımız ve türetebildiklerimiz düşünce gücümüzü ve hızımızı doğrudan etkiler. ve elbette düşünme şeklimizi de.

o zaman tam terse doğru dönüp kontra pedal bir bisikletle fren yapar gibi katı bir manevra ile düşünme şeklimizi yazı ile eşleştirmeye de çalışabilir ki henry james bunu başlıkta yazdığım şekliyle mükemmelen yapmış. bu cümle halıdaki motif isimli öyküsünde bir yazarın bir başkasını tanımlamak için kullandığı bir söz.

italik hisseden bir insan alıntılar sayesinde şekillendirir hislerini. kendine ait değildir bu hisler, öyle olsa bile bir yerlerden kırpılıp bir araya getirilmiş patchwork hissetme sistemidir bu. bir konu hakkında kimin ne hissettiğini gözlemleyip, izleyip, okuyup kendi hislerini de buna göre şekillendirir. bir olay karşısında ne hissettiğini anlaması için etrafındaki insanların yüzlerine bakması gerekir önce.

ama aynı insan büyük harflerle düşünüyorsa; bu bir narsisizm göstergesidir. basit düşünceleri olmaz böyle insanların. her fikirleri vurgulu, görkemli ve gürültülüdür. bir maç sonu kalabalığı gibi homurtular eşliğinde dökülür düşünceleri zihninden.

hissedin ve düşünün. hiçbir yazı tipine ihtiyaç duymadan.