kadınların titizlik takıntısı

çoğu kadın, titiz olduğunu övünerek anlatır. en temiz odur, en iyi temizliği o yapar, en iyi yemeği o yapar, başkasının yaptığı temizliği beğenmez, başkasının yaptığı yemeği yemez vs. hatta olayı daha da abartarak temizlik yaptığı gün, eşini evine almayanları, ikinci kattaki evinin camlarını hortumla su tutarak temizleyenleri, misafir gelip gittikten sonra tüm evi baştan aşağı temizleyenleri, hatta evine misafir kabul etmeyenleri gördü bu gözler... aynı evde yaşayanlara hayatı dar eden bu kadınların yakınlarına sabırlar diliyorum. ben ise hiçbir zaman titiz olmadım, hatta titiz kadınlara göre benim yaptığım temizlik, temizlikten bile sayılmaz, belki onlara göre pasaklı veya pis bile sayılabilirim ama tüm zamanımı temizlik yapacak ve evdekilere hayatı dar edecek kadar kafayı yemedim henüz. her konuda olduğu gibi burada da dengeli olmak gerektiğine inanıyorum.

başlık sayesinde kadın olduğumu öğrendim.

bir genelleme yapıp gideceğim: kadınlar çok titiz veya takıntılı değil, erkekler pis.
birinin pislikten rahatsız olması ve harekete geçmesi gerekiyor e rahatsız olanlar da genelde kadınlar olunca çat diye temizlik manyağı/takıntılı yakıştırması yiyoruz.

mesela bir erkek arkadaşım vardı, evi toz götürmesi beni rahatsız etmiyordu ama o bok götürsün istiyordu ee ben istemeyince de temizlik manyağı oluyordum. pislik bak aklıma geldi durduk yere.

ne yazıkki o kod annelerimiz tarafından genlerimize kazınıyor yoksa ben de isterim evi pislik götürürken yan gelip yatmayı.

yeni tanıştığım kadınlardan, biraz konuştuktan sonra sıkılmama sebep olan başlık.
ağızları deterjan markaları, bölgesel temizlik alışkanlıkları, öğrendikleri en son temizlik yöntemleri ile dolu.
bence çok sıkıcı insanlar.
benim ciddi bir temizlik yapmam için ya çok sıkılmış olmam lazım, yapacak iş bulamamam lazım, ya çok sinirli olmam lazım, hırsımı temizlik yaparak almam lazım.
pamdemide çok sıkılıp duvar silmiştim.
ilk duvar silişimdi.
yani temizlik bende, titizlik ile değil ruh halimle alakalı bir durum.
ben istersem yaparım istemezsem yapmam.
çamaşır, bulaşık, ev süpürme, banyo temizleme dışında sık yaptığım iş yok.
onlar da olmazsa olmaz.
öyle dip bucak, dolap temizleme, her gün toz alma işleriyle hiç işim olmaz.

sağlığımı tehlikeye atmayacak kadar temiz, temizliğimle övünemiycek kadar pasaklıyım misafirlerime hijyene dikkat ederek ikram hazırlarım çünkü bu bir haktır ve bende aynısını onlarda görmek isterim (kimse ordan oraya gezen bir kaşıkla yemek karıştırılmasını yada parmağını yalayarak kek çırpan birinden yemek yemek istemez) ama kimse geliyor diyede orayı burayı parlatma derdine giremem her gelene yaparsam fıtıklar baş gösterdiğinde bana hasta yatağımda o misafirler bakmayacak değil mi?