kafada kurulan hayali senaryolar

ya güzelce uyumamıza yardım eden ya da uykumuzu kaçırıp gecemizi zehir zindan eden senaryolardır. ya içimizi umutla doldururlar ya da bizi bunalımdan bunalıma sürüklerler. bazıları ise hayal ve gerçeği birbirine karıştırabileceğimiz kadar inandırıcıdır. (bkz: sen kafanda kurmuşsun kızım)

bir ahterbin ukdesidir.

ben bazen hayali diyaloglar bile kuruyorum kafamda. yaşlanınca bir kitap yazabilirim belki; bi nevi zihinsel egzersiz/hazırlık belki. yani kitap yazacağım kesin değil hatta yazarsam türkçe mi ingilizce mi yazarım o da belli değil. bakalım, kısmet...

kafamda kurduğum hayalleri ve hayali karakterleri falan birleştirmeye çalıştığımda ortaya şu alakasızlıkta bir şey çıkıyor genelde.

sonra birbirine uydurmak için daha farklı senaryolar üretiyorum. o anki ruh halime uygun bir şeyler düşünüyorum vs. bunları da full uyumaya çalışırken yapıyorum. sağa dönüyorum mesela, bir karakter tamamlıyorum kafamda. döndüm sola, o karakterin yandaşı mı artık her ne olacaksa onu tamamlıyorum. yastığa sarılıyorum, çat; mekanı ve zamanı hallediyorum.

biz de kendi çapımızda senaristiz işte xd. çap da büyüktür bu arada. kafamın içine giren çıkamıyor mübarek ne büyüklükse.

insanı zaman zaman yaşatan, çoğunlukla umutlandıran senaryolar olmalarıyla birlikte n'olursa olsun sonunda depresyona sokan senaryolardır. kurarken iyidir, hoştur ancak gerçekliğe geri dönüldüğünde acısı çok çiğ kalır. ben önce roman türünde yazıp, daha sonra senaryoya uyarlayıp, en son filmini çekerek işi tamamlıyorum. ne demiş anonim üstatlardan biri; hayal dünyamızın senaristi, yönetmeni, oyuncusu her şeyi de biziz biz.

olmuşum reis-i cumhur; toplamışım kabineyi...

şaaaak bi' 10 milyar daha diye ahkam kesiyorum.

(bkz: var bir hayalimiz)

öyle güzel hayali senaryolar kurarım ki kendimi çok güzel kandırırım.her baba yiğit yapamaz bunu.

keşke okulu silahlı adamlar bassa da hepsini karanlık teknik kullanıp etkisiz hale getirsem sonra da okulun en havalı çocuğu olsam.

platoniğin başı beladadır. kahramanımız kızı tehlikeden çekip alır. sonrasında samanlık seyran olur.

ilkokul terk hayalim.

okula geç geldiğin bir gün de okulu maskeli teröristler basacak tüm sınıfları rehin alacak sonra sen kendi sınıfına girmek isterken kapıda bekleyen bir tane terörist göreceksin teröristin tek başına olduğunu fark ettikten sonra arkasından yaklaşarak kafasına vurup bayıltarak stealth kasacaksın sonra teröristin tüfeğini alıp diğer sınıflarda bekleyen teröristlerle savaşıp hepsini alt edeceksin en son sevdiğin kızın sınıfına gireceksin geriye sadece terörist lideri kalacak sena bıçak gel adamsan diyecek ve bıçak düellosu yapacaksınız ve onu da sen kazanıp terörist lideri ölünce okulun kahramanı olacaksın herkes seni havaya fırlatacak konfeti patlatacak ve hoşlandığın kız sana aşık olacak ve evleneceksiniz ömür boyu mutlu mesut yaşayacaksınız oh yeah.

aramızda gerilim bulunan ve her an hararetli bir tartışma içine girebileceğimiz insanlar yüzünden kafamda bazen bir hayali tartışma tertip ediyorum. öyle kendimi de kayırmıyorum, yanlış anlaşılmasın. bu egzersizde yeterince güçlenebilmek adına onu konuşturduğum kısımlarda beynimin yüzde yüzünü kullanıyorum. bakın bazen kafamdaki tartışmayı kaybetmişliğim oluyor. haksızsam demek ki..

duruma göre uykumu kaçıran ya da keyfimi yerine getiren bir aktivite.
bu aralar sinirlendiğim biri var, kafamda bazı laflar hazırladım, yüz yüze geldiğimizdeki sahneyi ve söyleyeceklerimi hesaplıyorum.
genelde düşündüğüm hiç bir şeyi söylemediğim için hiçbir faydası yok gerçi. canımı sıkıyorum sadece.