kafanın içinin sürekli konuşması

evet saat 2 olmuş ben gözümü kapatıyorum aman allahım bir kaos ortamı; yorgunluk had safhada,zihnimde sürekli tekrarlayan cümleler hani ilkokulda örtmenim örtmenim diye öğretmenin başının etini 30çocuk birden yerdik ya düşüncelerim o küçük öğrenciler gibi; insan kendine böyle saldırır mı canım. gözümü kapatınca ya bişey olursa? ince bir göğüs sızısı ben deliriyor muyum sorusuna karışıyor.ve yalnız olmadığımı öğrenmek bilmek istiyorum.

bunun dünyanın en iyi nimetlerinden biri olduğunu bilen insanlar, üzülüyorum sizin için.

ee şizofreni bu.

uzun bir müddet kafamın içinde aşırı hızlı konuşan birinin sesini duyuyordum. sürekli aynı şeyleri tekrar eden bir ses idi. ne dediğini de hiç anlamıyordum ama biraz ürkütücüydü.

siteye mesai yapacak uzman psikolog şart, çok ciddiyim.

zihinde özgürce dolaşabilen düşüncelerin olması durumudur.
asla kendilerini tanıtmayan fakat tanıdığınızdan çok emin olduğunuz komşularınızdırlar.
evinize gelmek için sizden hiç izin almaz, size ne zaman geleceği hakkında asla haber vermez, kapıyı bir şekilde açar ve doğrudan en sevdiğiniz koltuğunuza otururlar. bir şey diyemezsiniz. kızamazsınız; bağıramazsınız. ne kadar üzerine gitmeye kalksanız, bu konuşma eylemi o kadar şiddetlenir çünkü. bu durumla yaşamaya alışmak zorundasınızdır çünkü bu eylem hayatın her anında kendisini gösterir:
su içerken, yemek yerken, kitap okurken; metroda, iş yerinde; yazarken, çizerken; uyumaya çalışırken; bazen en sessiz ortamda, bazen kalabalığın tam ortasında... insana kendisini deli gibi hissettirir. bazen bağırmak istersiniz avaz avaz ! bu düşünceleri susturmak için, kafanızın içindeki o sesi susturmak için her şeyi yapmaya hazırsınızdır, ama olmaz. inanın ki bu eylem durmayacaktır. düşünmektir bu, düşünmek milyarlarca yıldır var olmuştur ve düşünmeyi engellemenin bir yolu yoktur. insanlar konuşmayı bu yüzden icat etmişlerdir; o iç sesten kurtulmak için, kendilerini yalnız hissettikleri için...
mantıklı olan şey bu düşünceleri tutarlı bir hale çevirebilmek, doğru zamana yayabilmektir.
bu arada bir oluyorsa ' neyse ' dersiniz, bir şekilde def edersiniz onları başınızdan belki, fakat her ama her gün oluyorsa ve günlük yaşamı engellemeye başlamışsa, artık belki de bir doktora görünmenin zamanı gelmiştir.
zeki insanlar bu durumu lehine çevirmişlerdir diye düşündüğüm durumdur ayrıca. örneğin belki de albert einstein hiç kimsenin düşünemediği tonlarca şeyi düşünürken kafasının içi bahsedildiği gibi düşüncelerden geçilmiyordu. böyle insanlar bu kendine özgür düşünceleri lehine kullanmayı başarmışlardır muhakkak.
"madem ki bu kadar fazla düşünce dolanıyor özgürce zihnimde ve bırakmıyor peşimi, onları en çok yapmak istediğim şeye, en çok hayal ettiğim arzuma saplantılı hale getirmeliyim."

anlık kafa içi
susmuyor

emin olun, kafanın donup hiç bir şey düşünememesinden daha iyi. o boşluğa amaçsızlığa düşüp, robot gibi yaşayın ne dediğimi anlarsınız.

çok yakın bir arkadaşım, halının altına süpürdüklerim artık sığmıyor i run demişti. o kadar haklıydı ki. fakat kendisine yardımcı olamayan ben, ona nasıl yardımcı olacaktım? arka planda durmadan çalışan uygulama misali bir şeyler susmuyor çünkü. ve bu hoş değil. istediğin kadar meşgul ol en zayıf anında yeniden pörtlüyor.

hiç susmuyorlar. onları duymamak için sürekli kulaklıklar takılı ve müzik açıktır.
ya onlar müzik sevmiyor yada müzik sesine karışıyor konuşmalar.

konuşan iç sesinizse okey başka bir sesse onu psikiyatristler açıklasın. benim iç sesim çok geveze toksik bir arkadaş/ebeveyn gibi keşke sussa ya da daha tatlı biri olsa

ahh geveze şey. hiç yorulmaz. sadece konuşsa iyi, bütün gece sen uyuyorum sanırsın o sabaha kadar türlü filmlerde baş rolde oynatır seni. macera, aksiyon, bilim kurgu ne ararsan var. gece sineması gibi.

bir noktaya kadar kendinle konuşmk sağlıklıdır. ama bunun süreklilik arzetmesi çok stresli olduğunuzu ve üstünüzde çok baskı olduğunu ya da çok baskı kurduğunuzu gösterebilir.

kendinizi rahatlatmaya çalışın.

kafanda senden ayrı birileri konuşuyorsa kötü. ama özellikle gece gelen sesler oluyorsa ki genelde yastığa kafanı koyduğunda gelir, o çok normal. beynin gün içinde olan olayları, geçmişi vs.yi depolama, arşivleme çalışmaları yapıyordur. bu anlarda özellikle geçmişte yaşadığın kötü olaylar, iz bırakan kişiler kortej oluşturur. beynin ,çözemediğin olayları tekrar tekrar önüne sunar, çünkü onu arşivleyecek yer bulamamıştır. daha az ses istiyorsan ayık kafayla o düşüncelerle yüzleşmen gerekiyor.

ya bir parmak distile hububat suyu ya da 20 dk meditasyon iyi gelir.

susturmak isteyenler iki üç işi birlikte yapması gerekiyor. çünkü bir işi yaparken bile bir bakmışsın dalı vermiş sohbettesin.

susturma tuşuna ihtiyacımız var, durdurak bilmiyor.

tam anlamıyla bir bela.

sağolsun hiç sıkılmiyorum yanimda hep biri var gibi.