kahvaltıyı dışarıda etmek

dünyanın en saçma işi. gece boyu aç kalıp günün ilk öğününü bir an önce yemek varken, arabalara doluşup serpme kahvaltıya gidiyorlar. üzerine bir de kazıklanıyorlar. halbuki sohbet öğünü, içkili akşam yemeğidir. kahvaltı bir an önce aradan çıkarılması gereken öğündür. insan sabah sabah ne konuşabilir ki?

artık para israfından öteye geçemeyen eylemdir. yıllarca her pazar serpme kahvaltı yemeye gitmiş biri olarak söylüyorum, o eski kahvaltılar kalmadı be yeğen. her şeyi bozdukları gibi güzelim serpme kahvaltıları da bozdular. ne o eski tadı kaldı yemeklerin, ne de kabul edilebilir fiyatları. alacaksın baston ekmeğini yiyeceksin, türkiye şartları bunu gerektiriyor.

gece seviştikten sonra sabah güzel bir kahvaltı yapılarak mutlu mesut ayrılıp sonrası için bir açık kapı bırakmak çok güzel.

ben kahvaltı etmeyi seven biri değilim. varsa çorba içerim bir kase yoksa sütlü kahve. kahvaltı ile uğraşmayı hiç sevmem.
böyle olunca da kahvaltıya verdiğim para bana ağır geliyor. öte yandan tabaklarca kahvaltılığın yarısından fazlasının çöp olmasına katlanamıyorum.

kahvaltı ya da kahveden önce yenen öğün. neden edilir ki? etmek eğreti duruyor. kahvaltı yenen bir şey olmalı. ben içerek geçiştiriyorum o ayrı.
sabah güne başlamak için gereken enerjiyi alma amaçlı yenen bir öğünü sofra başında yayıla yayıla zamana yayıp sündürmek de bildiğin işsizlik alameti. öğlene kadar kahvaltı masasından kalkmayıp gün devirenler var. bir de bunun için evden çıkıp bir yerlere gidenler var. hiç benlik değil.

kahvaltı yapmam.

yaptığım zamanlarda da kalkıp arabayla bilmemnereye gidip bir de orada servis beklemeyi abes bulurdum.

şehir adlı kahvaltılar; 'serpme', 'salaṣ' laflarıyla markajlananlar zaten kolpa.

(bkz: balkon)

açık büfe olanı daha çok tercih edilir.

tek başıma keyif alamam ailemle kalabalık gidersek çok tatlı olur. tabak çanak önüne gelip gidiyor sen yiyorsun mis gibi.

senelerdir kahvaltı kavramı benim için 2 poğaça 1 çaydan ibaret.
asla kahvaltı sevemedim.