kahve ılık gelince gönderip sıcak kahveyi ılıyınca içmek

kendimin de yaptığı, bir mana bulmaya çalıştığım eylemdir.

içmeden önce kahvenin içilir sıcaklığa gelmesini beklemek bir emektir belki, bir bağ kurulur o sırada. soğuduğunda da senin kahvendir o, kızamazsın, sonuçta birlikte vakit geçirmiş, kafede çalan müziği birlikte dinlemişsindir. öyle bir soğukluğa erişir ki bazen, lafa dalmışsındır, yine de afiyetle yudumlarsın.

soğuk gelen kahve ise ikinci el araba gibidir. güvensizlik hissi verir insana. sanki birileri bir yudum alıp kenara koymuş da bekledikten sonra önüne gelmiştir. para verip kendine vakit ayırdığın bir saatlik dilimde yıpranmış bir kupa kahvenin dertleriyle yüzleşmek bencilce işine gelmez o an...

soğumuş kahvenin romantizmi de anca bu kadar olur, idare edin!