kalpsiz bir dünyaya inat hepberaber

bir ece temelkuran kitabıdır.

ece temelkuran benim yazılarını yıllardır takip ettiğim ve beğenerek okuduğum bir gazetecidir. romancı olarak yazdıklarını çok beğenmesem de deneme kitaplarını ne zaman okusam içime bir umut dolar ki bu da az şey değildir.

daha önce de hakkında bir tanım yazmıştım. siz ne zaman bu kadar zalim oldunuz sorusunu sormuştu bir yayın esnasında. gaddar inanmakta sorulabilecek en güzel soruydu o an için.

pandemi esareti altında yazılmış umut dolu bir kitap bu. adından da belli zaten. dünyanın zalimlerin, para babalarının, iktidar sahibi diktatörlerin, örgütlü cehaletin elinden kurtarılması için tek yol hepberaber olmak. ve bunu yaparken de hepberaber’i ayrı yazmamak. unutmayalım ki kurtuluş yok tek başına, ya hepberaber ya hiçbirimiz.

bahsedilen şey bir ülkenin kurtuluşu değil. o ülkeyi zaten kaybettik. gezegenin kurtuluşundan bahsediyoruz. çünkü dünya üzerindeki tüm ülkeler aynı dertlerden mustarip. bu da dertli insanların hüzünlü bir dayanışma içinde olmasını gerektiriyor.

ece insana inanıyor. keşke ben de en azından ece’nin inandığının yarısı kadar inanabilseydim insan ırkına. ama yine de ece’nin kitabını okuduktan sonra şu şarkı sözü geldi aklıma:

bu dünyayı sevmedim ama azaldı kinim.