kardeşin bankası olmak

anne ve babam istediği şeyi almayınca bana duygu sömürüsü yapar ve asla karşı koyamam

abla olmanın yazılı olmayan kuralıdır.

büyük kardeş olmanın getirdiği yük olarak tanımlanabilir. her zaman ismimle hitap eden kardeşim, abi diyorsa ne isteyeceği bellidir.

ablaaa param bitti. ablaaaa benim rimelim kötü seninki benim olsun mu? ablaaa çikolataların nerede ? ablaaaa parfümün artık benim. bunlar söylenenler bir de haberin olmadan alnma kısmı var bunun en fenası. ama abla yüreği işte napcan.

ne zaman takdir edilecek bir şey yaparsa evet o zaman bankası oluyorum

elimden geldiğince yardımcı oluyorum. güzel şeyler yapsın, bizi* sevindirsin yeter.

eğitim ve spor için her zaman elimden geleni yapacak bir bankayım.

üniversite yıllarımda abimin üstlendiği bir sorumluluktu. hem babamdan hem de abimden maddi destek almak o dönemlere göre gayet yeterli ve rahat öğrencilik geçirmemi sağlamıştı. sadece babamın, abimin bana olan maddi desteğinden haberi yoktu. kendi gönderdiği parayı uzun süre kullandığım ve tutumlu olduğumu düşündüğü için de gönderdiği paraya daha sık zam yapardı. bir süreliğine bu durum hoşuma gitse de, üçüncü sınıftayken bu yükün altında daha fazla kalamayıp söylemiştim. hiçbir şey demedi hatta yine zam yapmaya devam etmişti. sanırım dürüst olmaya karar verdiğim an o zamandı, ama bir şeyi hesap etmemiştim ki sadece ailemde kazanabiliyordum dürüst olduğumda. en güvenilir bankanın da aile olduğunu anlıyorsunuz, faizsiz çalışıyor... yıllar sonra kendi kardeşim olmadığı için çok sevdiğim ve kardeşim gibi olan öğrenci arkadaşlarımın da bankası oldum bir süre. sanırım onlar da bu destek hareketini kendi kardeşlerinde sürdürerek devam ettirdiler... imkanlar dahilinde güzel bir sorumluluktur kardeşe banka olabilmek, candır.

yaşım 158 ablam hala telefonumda "banka" olarak kayıtlı, birde hat değiştirdikçe şube gibi kaydetmişim en son "banka 3" olarak kalmış *

piyasanın altında faiz verdiğinden ister istemez zarara girilmektedir. kardeşlik hatrına pek tabii katlanılır. kardeşliğin kaç para ettiğini tcmb politika faizinden de anlayabilirsiniz. ah kapitalizm ah...*

kardeşe sorulur;
a: paran var mı olum ?
k: vaa--yookk, az var yani, anca bana yetmez bile.
a: olum var mı yok mu lan ?
k: vercen mi alcan mı ?

ben bir ablayım, ana yarısıyım, sonsuz para kaynağıyım

abla olmak bunu gerektirir. kendine almaya kıyamadığın çantayı, ayakkabıyı kardeşine almakta tereddüt bile etmezsin. çünkü o gençtir, çocuktur daha çok ona lazım, onu sevindireyim bari der bir de manevi tatmin yaşarsın.

z kuşağı bilmez belki ama bu beyaz spor ayakkabı modası 20 sene öncesine falan dayanır.
ben nerden mi biliyorum.. evet kumbaram bir dönem buna çalışmış olabilir.*

sinir bozucudur. hayır diyemezsin borc olarak da versen alamazsın en gıcık ilişki türüdür.

bu hayatta insanın kardeşinden başka kimsesi yok. değil para canımı istesin düşünmeden veririm.

hiç de gücüme gitmeyen durum. elimden gelse her şeyin en iyisini ona alırım. parama kıyıp da kendime almadigin şeyler oluyor bakın, ama o isterse akan sular durur, gider en iyisini alırım.

bazen beni acayip kizdirsada canımı cok sıksada her zaman icinde bulundugum durum bu. o da her zaman bana gelir zaten. sadece bankasi da degil anneme karşı idare ederim onu, tartıştıklari zaman yatıştırırım. keske benimde boyle bi ablam olsaydi diyorum hep içimden..

harbiden öyle. ama şikayetçi değilim.

özeti ektedir.