kavga ederken ağlamak

yok ya . ben buna engel olamıyorum. çözüm bulamıyorum. bak ortada ağlanıcak bi durum da yok, efendi gibi lafımı sokup oturmak istiyorum sadece. niye ağlarsın ki???? yeter ama yani. kendimle aramda bi mevzu neyse arkadaşlar. ben gidip ağlayayım.
balık burcunun etkisi de olabilir tabii :(

bu sebeple hic kavga etmem. ortamdan uzaklaştım. ağladıkça tipim kayıyor. *

erkeklerde güçsüzlük alametidir. yapmayın.

bir de konuşamaz kekelersin, elin titrer, sesin titrer. neyse ki bu sorunu 5 saniye aralıklarla cümle kurarak ve karşıdaki kişinin gözünün içine bakarak aştım tavsiyemdir.

fazla gerilmekten. cesaretin içine kaçar..bu anlarda kişinin korkusunu koklayıp daha da üstüne gitmeye bayılıyorum. sesteki ton kayması bana sinyali veriyor.

karşımdaki sevdiğim biriyse, önünde ağlarım. tutamam hiç, çünkü göğsüm acır.

karşımdaki sevmediğim biriyse tutarım, tartışma bittikten sonra gider sessiz sessiz bir yerde ağlarım. önce kendime olan nefretimden dolayı kuramadığım cümlelerden, kendimi yetersiz bulduğumdan, mantıklı cümle kurmaya çalışırken tartışma konusunu unutup rezil olduğumdan dolayı ağlarım. sonra nasıl bu kadar acımasız olabildiklerinden, kendilerini hiç düşünmeden nasıl karşıdakileri bu kadar gaddar bir şekilde vurabildiklerinden dolayı ağlarım.

hiçbir tartışmada, kavgada galip gelemem. o an çok fazla düşünürüm, olayı her yönden ele almaya çalışırım ve sonra yukarıdakiler olur, tartışma biter.

bir gün birisi saçımı ensemden aşağıya doğru çekip üzerime tükürmüştü. hiçbir sebebi yoktu üstelik, sadece beni sevmediği içindi. öyle demişti yani, sırf sana uyuz olduğum için yapıyorum. ne yaptım biliyor musunuz? güldüm.
sonrasında hiçbir şey demeden gittim, işimin başına geçtim.
üstelik ağlamadım da. çünkü burada beni sevmediği için ne kendimden nefret edebilirdim ne de bu kadar duygusal bakabilirdim.
gaddar olabilmesi o zamanlar umrumda değildi.
ağlamadığım iki tartışmadan biri bu.
sonra o insan öyle... neyse, konu bu değil.

yalnızca geçmişime üzülüyorum ben.