kavgaya kafa atarak başlamak

agresif bir ritüeldir. kafa atan hedefe ulaşırsa kavganın yarısı bitmiştir.

hiç sevmedim kavgayı gürültüyü. arkadaşım bildiğim iki kişinin arkadaşı bildikleri bir kişiyi üzerime salmaları ve kışkırtmalarıyla birlikte top oynanan toprak sahada kafa kafaya geldik. çocuk siyah kuşak karateciydi. kavga öncesi bir arkadaşımdan muşta bulmasını istedim (bulamadı). kavgaya kafa atarak bir giriş yaptım. sonrasında kafamın üzerine kadar gelen tekmeyi (boyum 1.86) savuşturamamış olsaydım 2.80 yatıyor olurdum. karanlıktı defalarca vurduğumu hatırlıyorum. çocuk "tamam pes" dedikten sonra kafasını havaya kaldırdı ve yüzü kanlar içindeydi. ıçimde büyük bir pişmanlık vardı. bana elini uzattı ve elini sıktım. o gün orada onu değil de arkadaşım bildiğim iki kişiyi dövmüş oldum.
kısacası kavga dövüş bunlar kötü şeyler fakat gerekirse kafayla başlamak sizi bir adım önde başlatacaktır.

tecrübe sahibi bireyin yapacağı eylem.

(bkz: baskın basanındır)

ardından seri yumruk giderse yada kavala sert bi tekme ve ko. kavga bitmiştir....

bi kavga çıksa da yapsam dediğimdir. çevremdeki insanlar sorunu tartışmayla, konuşarak çözmeye çalışır. bir kişi dışında. ona gerçekten kafa atmak istiyorum gerçekten.

kafadan bir sıfır önde olmak demektir.

satrançta çoban matı denemek kadar heyecanlı ve savunmasız bir harekettir