kayınvalide ile aynı evde yaşamak

uyum olursa belki güzel olur ama uyum yoksa tam bir cehennem olur ev .

yasak elma dizisinde olduğu gibi çok zengin olup yalıda oturanların yada iç anadolu'da olduğu gibi büyük aile adetini uygulayanların yaşam şekli.

açıkcası kayınvalide ister uyumlu olsun, ister olmasın bence olmaması gereken bir durum.

evlenmenin mantığı çünkü sevdiğin kişi ile aynı alanda birebir bir hayat kurmak ve onunla kafana göre hareket etmek.yani mahremiyet ihtiyacından ötürü ailenin evinden ayrılıyorsun.

evlendikten sonra herhangi bir tarafın ailesi ile yaşamanın flört ederken sahip olduğun durumdan farkı yok bana sorarsanız .sevgiliyken sahip olduğun standartlara evlendikten sonra sahip olmaya devam ettiğinde bence evlenmenin tatlı bir yanı kalmıyor.

evde istediğin gibi hareket edemedikten sonra alyansın olsa ne olur? yine limitlisin, yine özgür değilsin.

böyle olmaktansa sevgili kalıp, her gece kendi odanda , kendi düzeninde uyumak daha mantıklı bence.en azından onlarca tantana olmadan ( düğün, ayrı ev, eşya vs) miss gibi dertsiz hayat sürersin.

olmaması gerekendir.. evlilikte mahremiyet olmazsa olmazdır. kendine ait özel bir eve sahip olmak, her evli kadın ve erkeğin hakkıdır.

özel alanın yokluğunun gerginlik yaratması sonucunda kavgaları çağıracak olan durumdur

çift giriş çift mutfaklı yani birbirinden bağımsız aynı evde oturuyoruz yine bir bahane bulup kavga çıkarıyor.

ev ev üstüne olmaz.
yazları iki ay beraber yaşardık eskiden. ikimize de zehir olurdu.
yemeği yaptım diye trip yediğim oldu. neymiş mutfak onunmuş.
sonra baktık ip inceliyor, kopmadan önlem aldık, biraraya gelmez olduk.

ev ev üstüne olmaz. ilk evlendiğim dönem bir sene yaşadım, çok zordu. üstelik severim de k.validemi. ama zor. yapıları gereği karışmadan duramıyorlar sözlerini dinletmek istiyorlar. empati yapıyorum; bu zamana kadar kendi düzenlerinin içine başka birinin girmesiyle kendi hakimiyetlerini kaybedecekler korkusu yaşıyorlar. kendi düzenlerini sürdürmek istiyorlar ve çatışmalar kaçınılmaz oluyor. mahremiyetin azalıyor en büyük sıkıntı o.
7 sene de aynı sokakta yaşadık. sonra uzağa taşındık iş sebebiyle, kendimizi bulduk diyebilirim.
arada mesafe şart sağlıklı ilişkiler açısından.
çok fazla bir arada olunca özlem kalmıyor, tahammül azalıyor, ufacık şeyler batıyor. mecburi bi durum yoksa olacak iş değil.
geçen bana geldiğinde balkonda oturuyoruz. bir tanıdık boşanmış onu konuşuyordu. bana "allah korusun ama siz ayrılsanız da sen benim evladımsın, ben senin annenim. bu saatten sonra bu değişmez." dedi.
ben de "aynı şey benim için de geçerli anne" dedim. biliyorum samimi hislerinde.
arada anlaşamadığımız mutlaka oldu ama ikimiz de hiç kin tutmadık birbirimize, büyütmedik. bi de 20yıl geçmiş artık cidden hayatından bir parça oluyor.