dostoyevski ve tolstoy ile aynı evde yaşamak

bitmek bilmeyen toplum ve aşk kavgaları...
ayrıca;
duvarları van gogh boyardı heralde :d

acaba evin kirası kaç ruble?
hizmetçimiz nasıl biri?
ortak akrabamız olan general bize yardım edecek mi?

bunlar anca konuşur kira filan ödemez.

kafayı yemek için güzel bir sebep.

nobel ödülü olurum ben o evdeki.

umutsuzluk ve mutsuzluğun içinde yaşamaktır. ruslar ve rus edebiyatı çok karamsardır.

ıkisiyle saatlerce rus edebiyatının derinliklerine indiğimiz bir konuşma yapmaya hazırlanırken gerçeğin yüzüme vurmasıyla kendime gelirdim. muhtemelen dostoyevsky'i gecenin bir yarısı sokak sokak aradıktan sonra sonunda bir köşede sızmış olarak bulurdum. ve bir de üstüne bizim evi kumarda kaybettiğini öğrenirdim. olayı çat pat bildiğim rusça ile tolstoy'a anlatmaya çalışırdım. ama o beni anlamadığı için azarlayıp kapının önüne koyardı. daha sonra keşke arthur c. doyle, shakespeare ve charles dickens ile aynı eve çıksaydım diye iç geçirirdim.

üstteki yazar cidden aynı evde yaşıyor olabilir

ana karakter olduğum birer baş yapıt yazmalarını isterdim, ama rica ediyorum, bu ikisinde bari ölmeyeyim demeyi de ihmal etmezdim.

ev arkadaşlarım böyle kitap yazmayı nereden öğrendi?

şu biçim olsa gerektir:

rusça bildiğim için keyifli geçecek aktivite vodkanın dibine vurup, çapkınlığa çıkardık peter sokaklarında.

tolstoy bildiklerime göre çok disiplinli dostoyevski'de fazlaca rahatsızlıkları olan bir insandı. ayda bir hipertansiyon zımbırtısıyla uğraşan hasta ve aşırı sorumluluk sahibi olmaktan delirmenin ince çizgisinde yürüyen bir (bilmiyorum artık manyak diyebiliriz) manyak olarak bence ben delirirdim. ıki dev insan tükürmelerini bile örnek alarak hızla hayatımın sonuna gelirdim ama lise yıllarında raskolnikov ne zaman karşıma çıkacak diye kendini paralamış bir iç anadolulu olarak (buralarda yazarlar öleli çok olmuş) müthüşşş bir deneyim olurdu :))

artık su yerine vodka içmeye başlarız muhtemelen. ufak ufak kumara da başlarız. o betimleme senin, bu metinleme benim anlatır dururuz. nerede bilmem kaçıncı dereceden memur var onu eleştiririz. bana miredi ferkuriz miredeviç diye hitap etmeye başlarlar.

ceplerindeki iki kapikle eve uşak tutmaya çalışırlar. uşak köylü olacağı için de onu eleştirirken aralarında fransızca konuşurlar.

bu böyle olmaz diye hemen bana bir redingot siparişi verirler. içlikle fular da alırlar bana.

akşam yemeğinde bile sofrada reçel ve süt olur. o sofradan hiç kalkılmaz zaten. insan ilişkileri, aşk ve yalnızlık üzerine derin sohbetler edilir her akşam.

yemin ederim şimdiden içim bayıldı.

sacma sapan 1 ortam olurdu