yazar: vedat türkali
yayım yılı: 2004
yıllarca ülkeye giriş yasağından dolayı türkiye'ye giremeyen tkp'li doktor nahit kotar'ın 80'li yaşlarındayken yasağının kalkmasıyla istanbul'a gelişini ve eski hatıralarıyla karşılaşmasını konu alan eser.
yayım yılı: 2004
yıllarca ülkeye giriş yasağından dolayı türkiye'ye giremeyen tkp'li doktor nahit kotar'ın 80'li yaşlarındayken yasağının kalkmasıyla istanbul'a gelişini ve eski hatıralarıyla karşılaşmasını konu alan eser.
öne çıkanlar | diğer yorumlar
başlık "unnecessary" tarafından 13.09.2023 19:47 tarihinde açılmıştır.
1.
vedat türkali hayranıyım. yazdıklarının bir dönem müptelasıydım. yazdığı çoğu şeyi okudum. şimdilerde okusam aynı şekilde tesir eder mi bilemiyorum mesela. bir gün tek başına ile başlayan maceram yalancı tanıklar kahvesi ile bitti. son yazdığı bitti bitti bitmedi kitabını vefatından sonra satın aldım. ama niyeyse yazdığı son kitap olduğu için herhalde okumayı hep erteliyorum.
kayıp romanlar kitabı, vedat türkali'nin kendini anlattığı kitap diye bilinir. kitaptaki nahit, her şeyiyle vedat türkali'dir sanki. okuduğumda bu kitabı da çok beğenmiştim. on yılı geçiyor okuyalı sanırım. esme ve nahit. aralarındaki uçurum şeklindeki yaş farkına rağmen, aşklarına inanmıştım. nahit'in hırçın ve hoyrat bir şekilde esme'yi sürekli eleştirmesini, küçümsemesini de aralarındaki yaş farkına ve geç kalınmışlığa bağlamıştım. bu şekilde hıncını alıyor gibi gelmişti. ama esme'nin suçu ne nahit? zülfü livaneli'nin kardeşimin hikayesi kitabındaki ahmet bey ve gazeteci kız ilişkisini okurken niyeyse, nahit ve esme tadı almıştım. o kadar etkilemiş bu iki karakter beni.
ben vedat türkali okumayı çok seviyorum. insanların iç seslerini okumak, yaptıkları ve düşündükleri arasındaki farklılığı görmek hep çok ilginç geliyor bana. insan ikircikli bir varlıktır. yazdıklarıyla, insanın bu halini en iyi yansıtan yazar vedat türkali'dir. bu konuda gerçek bir ustadır.
kayıp romanlar kitabı, vedat türkali'nin kendini anlattığı kitap diye bilinir. kitaptaki nahit, her şeyiyle vedat türkali'dir sanki. okuduğumda bu kitabı da çok beğenmiştim. on yılı geçiyor okuyalı sanırım. esme ve nahit. aralarındaki uçurum şeklindeki yaş farkına rağmen, aşklarına inanmıştım. nahit'in hırçın ve hoyrat bir şekilde esme'yi sürekli eleştirmesini, küçümsemesini de aralarındaki yaş farkına ve geç kalınmışlığa bağlamıştım. bu şekilde hıncını alıyor gibi gelmişti. ama esme'nin suçu ne nahit? zülfü livaneli'nin kardeşimin hikayesi kitabındaki ahmet bey ve gazeteci kız ilişkisini okurken niyeyse, nahit ve esme tadı almıştım. o kadar etkilemiş bu iki karakter beni.
ben vedat türkali okumayı çok seviyorum. insanların iç seslerini okumak, yaptıkları ve düşündükleri arasındaki farklılığı görmek hep çok ilginç geliyor bana. insan ikircikli bir varlıktır. yazdıklarıyla, insanın bu halini en iyi yansıtan yazar vedat türkali'dir. bu konuda gerçek bir ustadır.
devamını gör...