kedisi olan yazarları içten içe kıskanmak

kedi ile uğraşamayacağını, bir kedinin bile sorumluluğunu üstlenemeyeceğini bildiği halde kedisi olan insanları elde olmayacak bir biçimde kıskanmaktır.

son zamanlarda bunu yaşıyorum dostlar. kıskançlık pek doğamda yoktur ama sanırım kedi sahiplerini kıskanıyorum ve fotoğraf paylaştıklarında duyduğum kıskançlık yüzünden neredeyse öfkelenecek duruma geliyorum. kıskandığım için de utanıyorum. keşke ben de bir kedinin sorumluluğunu üstlenebilsem. başarabileceğimi zannetmiyorum. ama keşke benim de bir kedim olsa. kıskançlıktan çatlayacağım. çok özür dilerim. çok üzgünüm. bağışlayın. böyle şeyler hissetmek istemezdim.

kimsenin kedisi olmaz arkadaşlar. kedilerin insanı olur o kadar basit. yaşamayan bilmez eved.

ben de son zamanlarda kedisinin yanında olup özlemini çekmeyen yazarları kıskanıyorum.
istedikleri an kedilerinin koca göbüşlerini ve popişlerini sevebiliyorlar.
ben sevemiyorum, kedimin göbüşünü ve popişini sevmeye ihtiyacım var.

tam olarak şu göbüşe yumulmaya ihtiyacım var.

bir kedim bile yok.
olsun ben kedileri sokakta seviyorum.