kediyi köpeği eve hapsedip hayvanseverlikten dem vurmak

siradan bir riyakarlik ornegi. sen o hayvani dogasindan ayir, eve getir, dogru duzgun tabiat yuzu gosterme, kirk yilin basinda gezmeye cikarttiginda cok bir nimet yapiyormus gibi gururlan, sonra da hayvanseverim de kendine. nasilsa cigirtkanlik moda, iki gozyasi dokup magduriyet kasinca hallolmayacak is yok degil mi guzelim?

sokaklar çok güvenli ya.

zevk için hayvanın bacağını kuyruğunu kesen psikopatı var, arabası var, açlık var, kış aylarında soğuk, yaz aylarında susuzluk var.
bir tanesini bile kurtarıp iyi şartlarda bakabilirsek ne mutlu bize.

büyük çoğunluğu ruh hastası. aynı yerde duş alır, yatar, ağzından yemek yedirir, ağzını falan öpenleri de var.

benim efendim o dem vurucu. çünkü benim kedim sokakta yapamaz.
neden? çünkü o bir pers prensi.


gözünü hırs bürümüş şekilci insan ırkı onu yapay olarak çiftleştirmiş, istedikleri görünüme kavuşana dek.

ondan sonra genetik bazı özellikler meydana gelmiş;

burunları küçük olduğundan rahat nefes alamama,

yine aynı sebepten göz sıvısının burun yoluyla değil de direkt göz aracılığıyla dışarı atılması* ve göz çevresinde lekeler oluşması, (düzenli silinmesi gerekiyor o göz çevresinin),

küçük bir çene( yavrum, parçalarlar vallahi bizim pamuk prensi sokakta),

topaklanan tüyler( düzenli taranma ihtiyacı).

evet, barbara palvin olmanın bedeli bu saydıklarım.
buradan

tabi ben bunları ne zaman öğreniyorum?
kedimi sahiplendikten sonra*.
meğer bu arkadaşlar doğal yollardan meydana gelmiyormuş.
meğer allah'ın yarattığı* iran kedisi bu değilmiş.
öyle de olması gerekir, doğada mücadele edemeyecek bakıma muhtaç bir kediyi neden yaratsın değil mi?


eski bir çizim. hiç günümüz iran kedilerine benzemiyor.
buradan

bu da westminster'da düzenlenmiş bir yarışmadan(1899). gördüğünüz gibi barbara palvin'le alakası bile yok.
buradan
ve bu da 1902 yılından. böyle kedi mi olur? kedi diye aslan yarıştırmışlar. korkarım ben bu kediyi beslemeye vallahi. gece suratımı parçalar falan...
buradan

görüleceği üzere işler çok değişmiş. ah şu ingilizler!

sonuç olarak geldiğim noktada kedi şöyle beslenir, böyle beslenmez, cins kedi beslemeyin sokak kedisi besleyin, satın almayın sahiplenin falan diyemeyeceğim. artık orası size kalmış.
daha fazlası için buradan ve buradan.
tanım editi: adı üstünde evcil olan hayvanı evde beslemek mümkün olduğundan mantıklı bir dem vurmaktır.

hayvanların doğal ortamının sokak olduğunu düşünen insan cümlesi. kusura bakmayın ama bu hayvanların doğal ortamını yok ettik. sokaklarda arabaların altında kalıyorlar, öldürülüyorlar, tecavüze uğruyorlar, aç kalıyorlar, üşüyorlar. en azından evde karınları tok, üşümüyorlar ve rahatlar. iyi ki kızımı o sokaktan almışım, iyi ki orada bırakmamışım. gram vicdan azabı duymuyorum. bu hayvanlara bir doğal ortam yaratılana kadar da vicdan azabı duymayacağım. üstelik siz evcil hayvanlar evde çok mutsuz falan sanıyorsunuz sanırım. ama değiller. evet biz de isteriz kedilerimiz köpeklerimiz kolayca yemek bulabilecekleri, koşup oynayabilecekleri ortamlarda olsunlar. lakin o ortam sokaklar değil. o yüzden şimdilik onlar için en güvenlisi bu.

açıkcası ben başlığı açan beyefendi / hanımefendi ye katılmadığımı dile getirmek istiyorum.bu duruma nereden bakarsanız, oradan bir kötü taraf çıkarırsınız.

ona bakarsanız hayvanların sokakta/ doğasında kalmasıda sakıncalı? yemek ve sığınacak alan bulamıyorlar? insanlar ‘’kapınızın önüne yemek / battaniye koyun’’ diye bir aralar önerilerde bulunuyordu sokak hayvanları için? o zaman başlığı açan arkadaş bu noktada daha haksız konuma gelir.yiyeceksiz kalıp, vefat etmelerindense ya da sapık insanlar tarafından istismar edilmelerindense , evde kapalı ve güvende kalmaları iyidir.en azından sıcak bir ortam, besinleri ve sevgi gördükleri sahipleri var.


ben hayvanları eve kapatma fikrine katılmıyorum çünkü biz ‘’hayvan ‘’ değil, ‘’dost’’ alıyoruz kendimize.ben ailem istemediği için, tüm cocukluğum boyunca köpek alamadım ama beslemek istedim.bir köpek alabilseydim, kendime dost olması için alırdım, evimde ‘’hayvan ‘’ olsun diye değil.

dolayısıyla kendinize aldığınız dost, eve kapatılmış olmuyor.o zaman hepimiz birer hayvanız çünkü hiç birimiz medeniyet oluşmadan önceki düzende çadırların içinde yaşamıyoruz.biz de doğamızdan şehirlerde yaşayarak ayrıldık.evrildik hala evriliyoruz.


bizim hayvanlığımızı o zaman nasıl açıklayacaksın? biraz antrolopoloji, biraz sosyoloji birazda sistem konuşmak gerekiyor.kısacası bence yaklaşımın yanlış ve hoş değil.neredeyse hayvan besleyen insanları bencil ilan edeceksin.o zaman kendine hiç partner yapma, biriyle çıkma.sende kendine / kendi sevgisel ihtiyacına cevap olarak birini alıyorsun evine çünkü.


görüldüğü üzere buradan nerelere götürebilirim olayı ama burada kesiyorum.

garip.

bu söylemden aşırı bunaldım.bu hayvanların yaşayabileceği,avlanabileceği bir doğa mı kaldı? çöpteki besin artıkları ile beslenmekten çeşitli sindirim hastalıkları oluştu. insanların işkencesine maruz kalıyorlar, soğukta korunamıyorlar, enfeksiyon kapıyorlar,arabalarıyla çarpıp kenara atıyor insanlar bu canlıları.bir canlıyı sahiplenip beslenmesiyle hastalığıyla ilgilenmek,yaşayabileceği koşulları sağlamak, sevmek nasıl riyakarlık olabilir?

ben kedi ve bazı köpekleri kokoş olarak nitelendiriyorum. bu kokoşların da sokakta yaşama gözü yemez ben söyleyeyim. bakabilenler baksın işte, ne güzel. tabi işin kötüsü evinde kocaman köpek besleyen arkadaşların terör saldırısına uğramış gibi evleri olması.

hayvanların doğal ortamı kaldı mı?dışarıda soğukta,onlara zarar verecek onca potansiyel insanın arasında,betonlar içinde doğal ortamlarında mı olmuş oluyorlar yani?ne kedim ne de köpeğim var şu an ama kusura bakmayın,hayvanların hala bir doğal ortamı kaldıgını sanmak fazla saflıktır.

büyü niyetine onar onar kedinin bacaklarını kağıt gibi sanki normalmiş gibi gövdesinden ayırıp islamdan dem vurmaktan iyidir.

gördüm ki her iki tarafı da savunan çok. evde kediniz köpeğiniz olsa da sokaktakileri de unutmayın diyip tartışmaya dahil olmuyorum.

insanların doğası da en başında ev değildi. o zaman sizi de mağaralara otobanlara salalım isterseniz.

evdeki kedi-köpek mutluysa, keyfi yerindeyse, gerineee gerine, keyifle uyuyorsa kime ne! hayvanların doğal ortamı ne üstelik pardon da? doğal olan ne kaldı şehirlerde? her yer tehlike dolu. kışın açlık ve soğukla sınanıyorlar; yazın sıcak ve susuzlukla sınanıyorlar. psikopat insanları saymıyorum bile. kedi-köpek dolu sokaklar ve malesef çoğu güvenlikten, yiyecekten mahrumlar. onların yerine konuşabilme hakkını nereden buluyorsunuz?

asla katılamayacağım bir beyan. doğası derken tam olarak ne doğasından bahsediyorsunuz? eğer ki köyde yaşamıyorsanız doğal bir ortamda yaşamadığımızın farkındasınızdır. her yer binalar, arabalar, insan üretimi doğaya ait olmayan yapılarla dolu. bu hayvancağızların ise sokakta yaşarken çoğunlukla bir parça yiyecek ya da bazen bir kap su bile bulamadığı aşikar. bunlar yetmezmiş gibi kışın soğuğunda sokakta üşüyorlar, insan demeye bin şahit isteyen varlıklardan dayak yiyorlar, bazen tacize tecavüze bile uğruyorlar. doğada yaşamıyorlar, sokakta yaşıyorlar ve sokaklar onların yaşam alanı olamıyor hiçbir bakımdan. bu canların hayatına dokunmak, onlara mümkün olan en iyi koşullarda bakmaya çalışmak ne zamandan beri riyakarlık oldu?

kedi ve köpekleri yıllaaar önce evcilleştirmişler. bu hayvanlar artık hiçbir şekilde doğada yaşayamaz. hadi diyelim doğada yaşasınlar. doğa nerede? açlıktan çöp yedikleri sokak mı doğa? ayrıca bir aslan bile insanların gözetiminde doğup büyüyüp tekrar doğaya salındığında uyum sağlayamıyor.bahsedilen kedi ve köpekler ise kim bilir kaç yüzyıldır insanlarla yaşamaya alışmış durumda. bu sebeplerden evde* beslemekten başka yapabileceğimiz bir şey yok. çünkü artık ne doğal ortam var ne de doğada yaşayabilecek kedi ve köpekler.

çöpten beslenmeye mahkum, arabalar, kötü niyetli insanlar, fazla sıcak/soğuk havalar gibi birçok nedenle şehir içinde yaşamaları çok olanaklı değil. 20 yıla kadar çıkabilen kedi hayatı sokak kedilerinde ortalama 2 yıl. birçok yavru kedi büyümeden ölüyor. yaşayanlarda ise kötü koşullar nedeniyle birçok hastalık var.ayrıca kediler zaten günün büyük kısmını uyuyarak geçiriyorlar ve ev yaşamına adapte olabiliyorlar.

dışarıda yaşayan hayvanların durumunu görmeyen yazar beyanıdır. bu hayvanların şehir hayatında hatta doğada bile yaşama şansı yoktur. bu hayvanlar evcileştirilmiştir ve bize ihtiyaçları vardır. hatta ve hatta tüm sokaktaki kedi köpekler sokaklardan toparlanıp barınaklara(o da barınağın kapasitesi aşılmayacak şekilde)diğerleri sahiplendirilmelidir. böyle bir senaryoda bile sürüyle kedi,köpek sokakta kalacaktır. onları da uyutmak gerekmektedir. sokakta yaşamasından kat ve kat iyidir üzgünüm.

burada sorun cins kedi, köpek satın almak ve üretmek. kimse sana sokaktan eve aldığın hayvanı geri sokağa at demiyor. barınaktan aldığın kediyi, köpeği bile üretip yavrularını eşe dosta dağıtmak yanlış bir hareket. şehir hayatında yeterince kedi köpek var.

sokaklarda köpek olmamalı. çünkü büyük hayvanlar. yeterince yemek bulamıyorlar. ayrıca bir işlevleri yok sokakta. kediler ise şehir hayatında olmalılar. çünkü fareyi, böceği, yılanı, akrebi yer, öldürür. dengeyi sağlar.

sonuç olarak:
sokaktan eve hayvan aldın: hayvanseversin.
barınaktan eve hayvan aldın: hayvanseversin.
sokaktan aldığın hayvanı çiftleştirdin: hayvansever değilsin.
barınaktan aldığın hayvanı çiftleştirdin: hayvansever değilsin.
para vererek cins hayvan aldın: hayvansever değilsin.
para vererek aldığın cins hayvanı çiftleştirdin: double hayvansever değilsin.

kedilerin doğal ortamının neresi olduğunu düşündurten başlık.

iki tane kedim var. sokaktan bulup sahiplendim. üşüyorlardı, yiyecek bulamayacak kadar küçüklerdi. yuvamızı açtımlk onlara, tıbbı gereksinimlerini yaptırıp karınlarını doyurduk ve tabi tabiatlarına aykırı olduğunu bile bile kısırlaştırdık.

şimdi düşünüyorum da başlığı açan arkadaş haksız değil mi acaba? çok sevip evimizin bireyi yaptığımız kedi arkadaşlarımızın aklı hep dışarıda. acaba onları eve hapsederek yanlış mı yapıyoruz?

bu bir sorunal bence sevgili sözlükçüler. kediciklerimiz evde hapis mi yoksa?