kelebek mobilyanın reklam müziği

her boş kaldığımda; nedensizce, amaçsızca, anlamsızca, olur olmaz, farkında da olmadan ve sürekli bir şekilde ıslıkla çaldığım - güzel de çaldığım- melodidir.

takıntılı bir insan sayılabilir miyim acaba diye düşünmeden edemiyorum bazen. bazı şeyler var ki öyle bir alışkanlık haline geliyor ki bende ne yapsam kurtulamıyorum. bu melodi de öyle bir şey.

yolda yürürken bir anda ıslıkla bu melodiyi çalmaya başlıyorum ama melodiyi çalmaya başlamam ile dudaklarım artık mecalsiz kalıp da bu işkenceye bir son vermem arasında uzun dakikalar geçiyor.

tuhaf bir rahatlama yöntemi bu benim için. melodiyi çalmaya başladığım anda kendimi bir üçlü koltukta uzanmış hiçbir şey yapmadan uzanırken görüyorum. hiçbir derdim tasam yok, bütün sorumluluklardan azadeyim, o gün yapılacak hiç işim yok, muhtemelen günlerden perşembe; ışıklı, güneşli, ışıltılı, serin bir gün.

o kadar sakinim ki o an. dünya yansa bir kalbur samanım yanmaz. keyif bende. oh be dünya varmış. çalmaya başladım bile melodiyi şimdiden, okurken sizin zihninizde çalmaya başladığına da eminim. ama yine de ben melodiyi bırakıyorum buraya:

kelebek mobilya