kendi hayatında bile figüran olmak

maalesef sık sık hissedilen durumdur.
milyoner çocuğu falan değilsen, kendi hayatının başrolünde daima başkaları bulunur.

boktan bir durumdur, epey...

kendi hayatını yönetip kendi kararlarını verebilen kendin için biseyler yapabilen bir insan isen ve bunun için çaba gösterme gayretinde bulunuyor isen kimin çocuğu olduğunun pekte önemi yok aslında

çoğu insan için istenen şey figüranlarla sarılı bir hayatın başrolü olmak, olunan şey ise başkalarının hayatında herhangi bir figüran olmak. kendi rolünü bile kaybediyorlar ve hayallerle gerçekler örtüşmüyor. sıradan bir ömürden fazlası beklemiyor bizleri. mühim olan rolünü en iyi şekilde kotarabilmek. yan rollerin kilit oyuncusu olabilmeyi önemsemek gerek. onlarsız senaryolar fazlasıyla anlamsız. tuzsuz bir yemeğin tadı gibi, çoğu kez eksik.