kendi ile mutlu olan insan

herşeyi aşmış özel bir insandır kimseye de ihtiyacı yoktur .

insanın kendi ile başbaşa kalabilmesi diğer insnalara ihtiyaç duymayacağı anlamına gelmez. insan diğerlerine ihtiyaç duyar ama kimileri bunu bağımlı olma düzeyinde yaşar çünkü kendi ile mutlu değildir.

kişisel gelişimde belli bir noktaya gelebilmiş insandır. kendi başına içtiğiniz kahvenin lezzeti başkadır, kendi başınıza yaptığınız yürüyüşün verdiği dinginlik başkadır, kendi başınıza alışverişe çıkmak, filme gitmek, dans etmek başkadır. kendin ile mutlu olabilmek, her eyleme farklı bir his katar. bu mutluluğu da hayatta başka bir şey size veremez. ha, bu sosyalleşmek ile kıyaslanamaz tabii. benim sevdiğimle de kahve içmeye, yürüyüş yapmaya, alışverişe çıkmaya, filme gitmeye ihtiyacım vardır. gönül, muhabbet ister. mutluluğu paylaşmak, çoğaltmak ister.

bana göre kendi ile mutlu olan insanın çevresinde yaşadığı üzüntüler,hançerler ve dertler sıra sıra geldiği için kendi benliği ile zirveye ulaşmıştır.

yalnızlıktan korkmaz. yalnızlığı sever bile hatta.

mutluluk degil aslinda bir tur konfor. hani yalniz ve dogayla ic ice olundugunda hissedilen bir rahatlik hali vardir ya, iste bu rahatlik haliyle es deger nitelikte benzesen bir konfordur bu.
neden oyledir, cunku baska bir bilincin varligi; yani benden ote bir “onlar” durumu insanda telas ve stres uyandirir. zira o alan icerisinde iletisimde mecburiyet, ortak alanin paylasimi, farkli bir bilincin bize olan bakis acisi ve niyeti bizim icin tehlike teskil eder. dolayisiyla bu edise durumu bir nevi bizi konforumuzdan uzaklastirir. bundan mutevellit yalnizlik bizim konforumuzdur denilebilir. bu konfor durumunun yarattigi dopamin salinimini biz de mutlulukla ozdeslestiririz sozlukcum. daha dogrusu oyle sanariz.

mutlu olmak için başkalarına ihtiyaç duymayan insandır.

diğer insanlardan umudu kesmiştir.

farkındalığı, kabullenmesi, hoşgörüsü artmış insandır.

kendisiyle barışık ve farkındalığı yüksek olan insandır.

derdin, paranın, insanın geçici olduğunun; günün sonunda kendine geri döneceğinin farkında olan insandır. yapıcıdır, ayrıştırmaz, iyileştirir; kendisine iyi gelmeyen her türlü şeye hayır demeyi bilir. sağlıklı sınırlara inanır. aşk konusunda gözlemlediğim ise: iki insanın, birbirinin yalnızlığını korumasını en büyük birleşme olarak görür.

kendi ile mutlu olmayanlar hayatta değiller zaten.

başkaları ile derdi olmaz.

kendine yeten insan, olgun insandır.