kendimle konuşuyorum

bu sıra en çok yapmam gereken şey olduğunu düşünüyorum zira kiminle konuşsam yanımda olmak yerine akıl veriyor. insanın kendinden başka dostu yok sözünün karşılığı da olabilir.

selam da söyle dediğim başlıktır. işin şakası sıkça yapılan bir eylemdir. iyi gelebilir.

kelimeler ağızdan çıktığında sadece ses dalgasına dönüşüp sonsuzluğa doğru yol almazlar. tekrar kulaktan içeri girip algılayıcılar ve nöronlarla çıktıkları yere beyne geri dönerler. şimdi durum şu ki bazen düşünceler, kelimelere ve sese dönüşünce tekrar duyduğumuzda başkasından duymuş gibi oluruz. yani ayıptır söylemesi o kadar da umursamayız. işte içimizdeki dertleri temizlemenin bir yolu da budur.
dertleri bir kağıda yazıp okumak da işe yarar. yalnız ‘yalnız’ olmaya bakın. kabul edersiniz ki dışardan bakan için bu iç temizleme işi biraz tuhaf görünebilir.

sıkça yaptığım şeydir.

kendinle konuşursun anlarım da insan kendiyle tartışır mı ya? tartışırken sözümü kesiyorum bazen -en nefret ettiğim şeydir- sözümü kestikçe sinirleniyorum, sinirlendikçe tartışma daha da alevleniyor. saçını başını yollarım senin seviyesine gelince kalkıp kendime bi kahve yapıyorum. sonra barışıyoruz.

(bkz: sevgili günlük)
bakınızın amacı şakalı bir alışkanlığa da dikkat çekmek esasında. dönem dönem sönümlenen, bu araysa hızla ve yoğun şekilde yeniden cörtleyen günlük tutma alışkanlığımı bu eylemin bir formatı olarak tanımlayabilirim.
içinde kişisel notlardan tutun alışveriş listesine kadar her şeyi kaydettiğim bir defterim var artık. eskiden günlük defteri ayrı, hikaye defteri ayrı, ajanda ayrı sürdürürdüm bu sistemi. kayıtlar kronolojikten ziyade başka bir sistematik akışın parçaları gibi birikiyordu. nedense pandemiyle birlikte bu yöntemi bölük pörçük bulmaya başladım.
biten defterin ardından yeni bir başlangıç yapmak,
eski defterleri kapatmak...
tek deftere düştükten sonra bu bitiş ve başlangıçlar daha belirgin olacak gibi geliyor, ya da belki öyle temenni ediyorum. sanırım pandeminin hayatımda ve kişisel tarihimde yarattığı en büyük değişim bu. defterler yazılmak içindir, kayıtları derli toplu tutmak için değil. belki de artık bazı şeyler dağınık kalmalı.

bir insan nasıl kendisiyle konuşmadan durabilir ki?

iyisin he. koçum benim.

bugün hayal kursan yarın hayal kırıklarının parçalarını topluyorsun bırak artık hayal kurmayı.