kendimle empati yapmak

aynanın karşısına geçtim ve gözlerime bakıp kendimle empati kurdum... ne mi gördüm?
herşeyi bildiğini düşünen ve kendine fazlasıyla güvenip,
tek başına yola çıkmayı aklına koymuş,
sonrada asla unutmayacağına emin olduğu bilgilerini unutup,
neresi olduğunu bilmediği bir yerde düşünceleri arasında kaybolmuş birini gördüm...

anladım ki yorgun ruhum bedenime hapsolmuş... herşeyden bıkmış hayatı boş veriş öylesine yaşıyorum.

(bkz: nereden öğrendin bu edebiyatı ?)

yorulmuşum bea. ama bir gram pişmanlık yok. aklım hala yapmadıklarımda.