kendinden yaşça büyüklerle sohbet etmek

şöyle benden 15-20 yaş büyüklerle gerçekleştirmeye bayıldığım eylem.*

sevimli insanlardır bir kere bunlar, likeable, lovely* diyor ya bir çin atasözü* öyledirler işte. onlarla muhabbet ederken gülümsemekten alamazsın kendini. yaş belki çok önemli bir etken değildir ancak yaşayarak tecrübe etmek benim için okumaktan da öğrenmekten de öndedir.*
yaşaya yaşaya burnu sürte sürte öğrenmiştir doğruları; kibirli değildir, anlayışlıdır, sempatiktir.*

bir benim için mi böyle bu, hemen fikirlerinizi alayım sevgili kafa sözlük ozanları.*

(bkz: bütün genellemeler yanlıştır)*
(bkz: 5 yaşındaysan geçerli olmayacak başlık)*

fazlası sıkar daraltır bulaşmayın anne babanızla vakit geçirin daha iyi.

ben daha kaliteli sohbet ettiğimi düşünüyorum büyüklerle. kendi yaş grubum ile pek anlaştığım söylenemez.. büyük abi veya ablalar daha samimi, hoşgörülü, var olsunlar.

kaliteli insanlarsa harika geçen aktiviteler.

yaşça büyük olanların hepsi değil tabi. özellikle gençken sıkıntı yaşamış, hatta biraz ezilmiş olan insanlarla sohbet keyifli. gençliğinde aşk acısı çekmiş kavuşamamış, birini kaybetmiş, onun acısını hala taşıyan insanlarda güzel bi tevazu oluyo. öyle adamın sohbeti çok başka bırakasın gelmiyo.

böyle bir şeydir:

bu kişi benim ahahs. kendi yaşıtlarımla pek kafa dengi olmadığım için kendimden daha büyük insanlarla konuşmayı, sohbet etmeyi seviyorum ve yaşça benden büyük oldukları için fikirleri farklıda olabiliyor yani hoşuma gidiyor.

lise yıllarında sıkça yapılan ve yaşıtlarıyla birlikte olduğu ortamlarda gururla anlatmaya sebebiyet veren eylem. 15 yaşındayken 18 yaşında arkadaşım vardı. evet benden 3 yaş büyük. hala arkadaşız.

gerçek bir sohbet arıyorsanız doğru adres.

lakin sırf yaşı büyük olduğu için değil, dolu birisi olacak karşınızdaki. yaşamış görmüş insanın hali bir başka oluyor gerçekten normal olarak bu sohbete yansıyor.

telefonu çıkar diyen dayılar hariç diğer hepsine katlanabiliyorum.

bazen saçma sapan bir yerden denk denk gelir bu herifler. genelde türkçeyi çok düzgün konuşan beyefendi tiplerdir. yüksek hayat tecrübesi iyi bir anlatımla birleştiği zaman tadına doyum olmaz.

şu hayatta bu aktiviteden daha çok keyif aldığım bir şey yok galiba.. o kadar feyz alıyorum ki anlatamamm! böyle dinliyorum :

efsane ortamı olan bir durum, hem senden olgun ve tecrübeli bireylere oluyorsun hem de gülmekten kırılıyorsun, eeee daha ne olsun.

tarzım değildir.yasca büyükleri geçtim ben yaşıtım dahi olsa kimseyle sohbet etmek istemiyorum.

çocuklukta küçük bir boktan farksızken "adam mı oldum lan ben" hissi yaşatır insana.

belli bir yaşa kadar, mesela ergenlikten çıkana kadar insanlar arasında böyle bir özenti vardır. “kendi yaşıtlarımla hiç anlaşamıyorum çok çocuksu geliyorlar” vs denir. işin ilginç yanı her ergenin diğerleri için aynı şeyi söylemesidir. normaldir geçer bir süre sonra. su falan içmek lazım, derin nefes almak lazım.

şaka bir yana, kendinden yaşça büyük diye bir parametre olmaz kim ne kadar bilgili ya da gelişmiş. bunun yaşla bir alakası yok. akp’ye oy verenler en büyükler mesela. onlarla iyi mi oluyor sohbet? şu klişeyi de söyleteceksiniz bana illa. akıl yaşta değil baştadır.

farklılık katar insana biraz da özgüven .kendine has düşüncelerin bir duruşun bir fikrin vardır ,bir dahaki konuşmaya kadar can atarsın çünkü her sohbette bir tık daha büyürsün.

tavsiye almak için neden olmasın, her şeyi tecrübe ederek öğrenirsen ohoo.

nasıralı isa yazar olsa idi sözlükte, gerçekleştirebileceğim sohbetti.

çok sevdiğim bir eylemdir. öğrenecek çok şeyim vardır. öğrenceyi de geçtim genel olarak aklı daha başında, olgun, tecrübeli insanların normal sohbeti dâhi daha farklı oluyor.
en yakın kuzenim benden 6 yaş büyük. en yakın arkadaşlarımdan biridir ayrıca kendisi.
en yakın diğer üç arkadaşım benden 1 yaş büyük, yaşıtım yakınım olmadığını fark ettim hatta.
diğer yakın arkadaşımla aramda 9 yaş var.

hepsini geçtim; yengelerimle, öğretmenlerimle falan her konu hakkında istişare etmek çok güzel geliyor.

yaş ilerledikçe herhangi biriyle sohbet etmekten farksız olduğunu anlıyor insan. aynı sohbeti aynı ruh halini paylaşabiliyorsan yaşın pek bir anlamı yok. yaşça büyük birinin daha birikimli, daha tecrübeli olacağını düşünüp bundan pratik fayda eldebileceğiniz maksimum yaş 25-26 olsa gerek. o dakikadan sonra zaten hayat tecrübesini elde etmiş veya elde etmekte oluyorsunuz. karşınızdaki insandan öğrenebileceğiniz hiçbir şeyin yaşla bağlantısı kalmıyor o andan itibaren. ayrımı genç, yaşlı olarak değil kendini geliştirebilmiş, geliştirememiş insan denklemi üzerinden yapmaya başlıyorsunuz.

şahsen sıkıcı buluyorum bu tür sohbetleri. nostalji hissi gerçekten keyif aldığım bir şey değil ve 45 yaş üstü bireylerin çok sık sığındığı bir duygu. ciddi anlamda hayatın içinde kalmayı başarabilmiş yaşlılar ise epey azınlık türkiye'de. kafaca çok eskiler. dogmatik yanları usandırıyor.