kendine güvenmenin sanıldığı kadar zor olmaması

her bireyin kendine güvenmeyişinin sebebi bambaşkadır. bulutların gökyüzünden geçip gitmesi gibi zihnimizden geçen bazı olumsuz düşünceleri tutup yakalamak ve o bulutlardan şimşekler ve fırtınalar ve dahi hortumlar yaratmak yalnız ve yalnız bizim tasarrufumuzda olan bir mevzuudur. yıllar yılı duygularının esiri, düşüncelerinin de kölesi olan bir insan kolay kolay aydınlığa eremeyecektir. bir ışık hüzmesi görse, karanlık bir gölge gibi adım adım onu takip edecektir. yine ve yine, en nihayetinde, basamak basamak olan bu yol; ancak yokuşu tırmanmak ile çıkılabilir. bu noktada emeğimiz ve gayretimiz kadar moiraların da çok büyük dahli vardır. nasip denen şey, gelip seni bulur; fakat asıl mesele burada başlar: "bundan sonra yola nasıl devam edeceğim?" kendimize olan güvensizliğimiz hep bir yâr ve yâren arayışımız, bizi hep daha çok hataya sürükler. simyacı o kadar kilometrelerce uzağa gitti ki saklı hazineyi bulmak için; ama yanı başında olduğunu fark edemedi gizli hazinenin. özetle: sabır, şecaat, mizah, azim, disiplin isteyen bir mevzuudur kendine güvenmek vesselam.