kendine yaslanan dik yürür

rahatsız ukdesidir.

bir realitedir. çünkü insan kimseden destek almayacak ve kendi ayakları üstünde duracak. başkalarına yaslanır isek ne yapacağı belli olmaz, belki eğmeye çalışacak, bunun garantisi hiçbir zaman yoktur.

etrafımızda çok insan vardır fakat o insanların arasında hep yalnızız. bunu bilir bunu söylerim…

kendi bacaklarınla yürümek gibi bir şey.

evet böyle deriz ama... ama bu nankörlükten başka bir şey olmaz.
hiç mi bize el veren olmadı? bir şey öğreten, yürümeyi öğreten. başlangıç fişeğini yakan...
beni ben yapan, üzerimde hakkı emeği olan insanlardır daha çok..
bir yerlere geldikten sonra böbürlenmek, ben yapıyorum demek kolaydır...
evet sen yapıyorsun yine... ama kimin/kimlerin sayesinde?

biraz da insanların hakkını teslim etmek lazım. vefalı olmak lazım...
sadece kendine yaslanarak bir yere gelmiş. bir şey almış, öğrenmiş insan mı var bu hayatta.
boş sözler bence biraz.