kendini inşa ederken kaybettiklerin

siz hiç var olmak için babasını yok saymak zorunda kalmakla savaşan bir kız çocuğuyla tanıştınız mı?

ilk tanım göremediğim başlık. halbukiii güzel de sorunsal.

kendim... bir ben gider bir ben gelir

kendini inşa ederken kazandıklarına da bakmak lazım. bu taraf daha eğlenceli gibi.

(bkz: şakül)

bazen geçmişe dönüp düşündüğümde acı verebilir. belki bazı ilişkileri, eski alışkanlıkları veya geçmişteki bir versiyonumu kaybettim. ama bu kayıplar, yeni bir beni inşa etme sürecinin doğal bir parçasıydı. her kayıp, yeni bir öğrenme ve büyüme fırsatı sunar. bu yüzden, kaybettiklerim aslında beni daha güçlü ve daha bilinçli bir şekilde inşa etmemde önemli bir rol oynadı.

uf liste çok uzun. mesela heyecanımın bir kısmını kaybettim eskisi kadar heyecanlı değilim. enerjimin bir kısmı gitti. içimde gürül gürül yanan hırsı kaybettim en önemlisi sakinledim. sonra o deli dolu fevri düşüncesiz polyanna hallerim gitti. gençliğim gitmiş ayol içim çürümüş. masumiyetimi kaybettim en önemlisi saflığımı o temiz duyguları bakışımı amaan neyse.

çimentoyu kaybettim ya, yumurta akı kullansam olur mu acaba?