keremcem’in posterinin duvara asıldığı karanlık dönem

hiç yapmadığım eylem olduğundan içinde bulunmadığım dönemdir. ama bir ara sürekli keremcem posteri veren dergiler vardı, bahsi geçen dönemi aydınlatmak için onlar konuşulmalı.

hem içinde olup hem de içinde olmadığım eylem. ortaokul yıllarımda ben bu adama fena yanıktım. poster yine normaldi, ben daha beter bir şey yapmıştım. o zamanlar kocaman beyaz bir masaüstü bilgisayarımız vardı, işimizi zar zor görüyordu. paintte iki şekil çizmeyi öğrenip, fotoşop işlerine girişmiştim. tam hatırlamıyorum ama sanırım bu fotoğraftı, kızın yüzünü kesip kendi yüzümü yapıştırmıştım. tabi bu yeter mi? aslaaa. sonra o fotoğrafı çıkarttırıp duvarıma astım. yani anlayacağınız sadece keremcem'in fotoğrafı yetmiyordu, ikimiz olacaktık.*


seneleeeeer sonra tesadüfen konserine denk geldim. 30 kişi falan anca vardı. ilgiyle dinlemeye çalışırken bir an gözleri beni buldu, gülümsedi, şarkıya ara verdi, sonra da teyzemi işaret edip elini öptü. halbuki aynı yaşlardaydılar. o zaman anladım ki bu adam çok kaba birisi.* yok yok şaka yapıyorum, konserde herkes çok gençti, adam teyzemi görünce şaşırdı muhtemelen. eğer bu yazıyı okursan bilmeni isterim ki sana kızmadım keremcem. teyzem mutlu oldu çünkü.*

ayrıca da belirtmezsem olmaz, o yaşlarda şu adama hayran olmamak imkansızdı bence. bakıyorum bu fotoya, hala yakışıklı geliyor bana.

yakışıklı olmayıp genç kızların sevgilisi diye yutturulanlar lokali mensubu dişlek keremcem'in böyle bir dönemi vardı doğru.

harbiden yakışıklı değil.

(bkz: old but gold günler)