yenen yemeğin instagram’da paylaşıldığı karanlık dönem

ne yazık ki bitmemiş ve böyle giderse bitmeyecek olan dönemdir.

tam bu konuda düşünürken karşıma çıkan başlık.
meslek icabı paylaşılan yemek paylaşımlarını anlıyorum da, diğerlerine hala anlam veremiyorum. başkasının ne yediği neden umurumuzda olsun ve yemek yiyenler neden ne yediklerini paylaşma ihtiyacı hissederler? bundaki amacı çözersem dünyanın sırrını da çözerim belki.

kendini bir cacık zannederek girilen kılıklardan, taklitlerden ve yapmacıklardan, yani bugününün karanlığından ve budalalığından fikrimce daha karanlık olmayan, daha masum ve daha güzel olan zamanlardı.

karantinada ev yapımı ekmek paylaşanlardan iyidir dediğim durum. (bkz: kötünün iyisi)

görgüsüzlüğün tavan yaptığı dönemlerdir. abi neydi o öyle. aç değilsen bile bir süre sonra acıkıyordun. neyse ki görgüsüzlük şu an direkt gösterme yolunu seçiyor da asosyalliğim nedeniyle rahat yaşıyorum.