kimsesiz hissetme nedenleri

neden diye hala sorduğum bir soru. etrafımda insanlar var ama yok gibiler. etrafımda yaşam belirtisi var ama nefes seslerinden ibaretler. kimsesiz değilim ama öyleyim.

nedeni tanim icerisinde fark edilmeden yazilmis sorunsal. “etrafimda insanlar var ama yok gibiler…” bu cumle kimsesiz hissetmeye neden gibi neden aslinda.

sahih kimsesizligin/yalnizligin tanimi budur zaten. tek basina kalmaktan ote tek oldugunu hissetmedir. ve dahasi ruha islemeyen iliskilerin maddede var olmasi durumundandir. halbuki varlik gorunenden ote doygunlugun hissedildigi hal icinde turer. aksi durumda var olmalari, gereksiz yer kaplamalarindan oteye gidemez. bu samimiyetsiz sahte somut hal de zaman icinde istem disi soyutlanmaya goturur insani. ve gorunmeyen yalnizlik bu sekilde gorunen yalnizliga iter insani, hatta mahkum eder.

amma velakin bu durum uzun surmez. cunku aslen insan kimsesiz yapamaz. kimse unvanini bir seyler de bulur muhakkak. bazen allah’inda, bazen kendinde falanlar filanlar…

hayatımızın her alanına giren uzmanlar olduğu için. artık kendi kararımızı bile veremiyoruz. çocuk yetiştirice uzmanlar öyle demiyor. peynir alacağız 20 çeşitten ama hangisi? siz hangisini tavsiye edersiniz. satan adamın çok umrunda ya en eline satılmayan ürünü gösterip bu ürün süper olur. hayatımızın her alanında güdülmüş bir topluluğa doğru gidiyoruz maalesef. anne baba ve evlatlarının bile birbirinden bu kadar uzakta kaldığı bir devirde kimsesiz hissetmek çok normal.

kimsesisiz çünkü.

ne annen ne baban ne sevgilin ne kardeşin, hayatında yakın hissettiğin kim olursa olsun en sonunda yanında kimse kalmıyor, yapayalnız, tek başına ve kimsesiz kalıyorsun.

kimse kimsenin kimsesi değildir çünkü bu hisle baş edemeyenler kimsesiz hissetmemek için bir tanrı ,yaratıcı kavramı arayışına girmişlerdir zaten.

herkes var ama o yok bu yüzden kimsesiz hissediyorum. bile bile ittim onu hayatımdan şimdi kocaman bir boşluktayım.